Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tymczasemsłońcerazrozświetlałookolicę,araztonęło
wszarzyźniechmur.Pochwilijednakcałkowiciesięwypogodziło.
–Noiproszę.Idealnapogodanabieganie.Iktotumówiodeszczu?
–przekomarzałasięAmanda.
–Tutajaurajestbardziejzmiennaniżkobieta.Samasięprzekonasz.
Więcjak,zaczynamy?Aleuprzedzam,momentamibędzieślisko.
–Zaryzykuję.Tojak?Ruszamy?Chcęwbiecnatenklif.
–Bywaniebezpieczny.Alespokojnie,przymnieniczłegocięnie
spotka.
Amandaprzemilczałatowyznanie.Izaczęłabiecpierwsza.Igor
ruszyłzanią.Mielidopokonaniasporyodcinek,bonaklifprowadziła
trasaubitazeżwiru.
–Jestogromny,wspaniały...–Amandazaczesaławłosywkitkę,
któraterazporuszałasięwtaktjejbiegu.
–Tutajjestpełnotakichboskichmiejsc,wktóremożemysięudać.
NiedalekosąruinynawiedzonegoDunluceCastle,polegolfowe,
możemyteżponurkować...
–Dzięki,aleraczejumówięsięzJessicą.Zwłaszczadotego
nawiedzonegomiejsca.Wiesz,takibabskiwypad.
–Znowudajeszmikosza–zaśmiałsię.–Tonic.Poczekam.
–Poczekasz?Igor,jużmówiłam,żenieszukamchłopaka.
Azmieniająctemat,alejestemgłupia.Niezabrałamtelefonu.
–Aco?Prowadziszblog?
–Nie,alemalujęikochamfotografować.Pozatymtakicudnatury
zasługujenauwiecznienie.
–Corazbardziejmniezaskakujesz.Serio.–Igorspojrzałnanią
zuznaniem.
–Tonictakiego.Mampasjęjakwieleinnychosób.Pozatym
zadużogadasz.
