Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Alejedziemypodrugiejstroniejezdni.
–Tak,tutajsiętakwłaśniejeździ.Przyzwyczaiszsię.
–Dziwnietutajjest.Naraziestaramsięprzystosować.Wierzmi.
Losrzuciłmnietutajbezpytania.Więcstaramsię,jakmogę,bynie
oszaleć.Odnaleźćsię...noijakośżyć.
–Pewniezostawiłaśtamchłopaka,co?WPolsce...–Igorspojrzał
naniązuwagą.
–Przeciwnie.Toonmniezostawił.Dalekojeszcze?–Amanda
skierowaławzroknarozlewającysięnalewoocean.
–Janigdyniezostawiłbymtakiejdziewczynyjakty.
–Łatwomówićtakiesłowa.Toniebyławielkamiłość.Iraczejbyła
krótka.Ale...straciłamsercedotychspraw.
–Proszę,tylkoprzeztojednoniepowodzenienieskreślajmnie
odrazu.
Amandaczułanasobiejegospojrzenie,odktóregozaczynałojejsię
robićciepło.
–Lubięcię,jesteśdobrymkolegą.Niechtakpozostanie,okej?
–Naraziesięnatozgadzam.–Igornieoczekiwanieścisnąłjejdłoń,
leczAmandającofnęła.
–Chybadojeżdżamy–zmieniłatemat.
Zatrzymalisięnaparkingu.Igornaglespoważniał.Jegowysiłki,
byAmandazwróciłananiegouwagę,narazienieprzynosiłyefektów.
Wdodatkuznowuzaczęłopadać.
–Cóż,niechtakbędzie...–westchnął.–OtonaszeklifynaWhite
Rocks.Zabrałaścośprzeciwdeszczowego?
–Nie,alecomimożezrobićletnideszcz?Widziałamjużtenklif,
alezdaleka.Jestpiękny.Iwydawałomisię,żektośnanimstał
irozważał,czyskoczyćdooceanu.
–Samobójcówidziwakówtuniebrakuje,zresztąjakwszędzie–
skwitował.
