Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Amoże,może–przytaknęłastaruszkaizrobiłataki
ruch,jakbychciałazamknąćmidrzwiprzednosem.
–Tuniktniejestgłuchy–mruknęłapodnosem.–Nie
musisiętakwydzierać.
–Cowy,babciu,swojegoczłowiekaniechcecie
wpuścićdośrodka?–Udałemzdziwienie.–Och,babciu,
babciu...–Pogroziłemjejżartobliwiepalcem.–Agdzież
zwyczajowagościnność?Gdzieżludowatradycja,
conakazujewędrowcawdomprzyjąćiugościćjak
przykazało?
–O,żenibyśniadaćmusięchce?–wymamrotała
niechętnie.–Ażenibyzjadłbyco?
–Azjadłby,zjadłby.Comiałbyniezjeść?Pewnie,
żezjadłby...–Uśmiechnąłemsięszeroko.–Popróbowałby
pierogówzkapustąigrzybkamialboipierogówzserem,
żuruztłuczonymikartoflamisiorbnąłbyzprzyjemnością,
ajakże,kartoflizeskwarkamiicebuląskubnąłby–oj,
jakietodobre,jakiedobre,żestrach,takietodobre!
Chlebazesmalcemnapółpalcazjadłbywcześniej,żeby
pierwszygłódugasić,barszczykuczerwonego–palce
lizać,wprostpalcelizać!–nieodmówiłbyzpewnością,
rosołkurównież,aiblinaminiepogardziłby,bogardzić
blinamiześmietanąimarmoladąniezwykł,kwaśnym
mlekiemzapiłbytowszystkoporządnieigębęoblizałby,
italerzwylizałby,ipodziękowałbygrzecznieiuniżenie,
doziemibysiępokłoniłnisko,jaknagościaprzystało!
Mówiłemtak,żebyutrzymaćsięwprostej,wieśniaczej
konwencji,gdyżprzecieżwcaleniebyłemgłodny.
Spadochronciążyłmiwbrzuchuniczymdziesięcioraczki.
–Nocowy,babciu,takstoicie,jakbywaszamurowało
albojakbyściepoborcępodatkowegozobaczyli?!Swojaka
nienakarmicie?!Jakżeżtotakbyćmoże?!Nieuchodzi
przecieżswojakapreczoddrzwichatywysyłać!Być
toniemoże,przedswojakiemdrzwinaościeżnie
otworzyć!Tożtoprzeciwnaturze!–krzyknąłem,
