Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Szybkimruchempochwyciłemjeipostawiłemobokstołu,
gdziestałyjeszczetrzyinne(wsensiedosłownym–każde
inne)krzesła,zajętejednakowożprzezróżnesprzęty
iodzienie.
Damulkazupełniezignorowałamójuprzejmygest
iznowuskierowałanamnieswójprzenikliwywzrok,
wktórym(czymisięzdawało?)pobłyskiwałyiskierki
uśmiechu.
–Widzę,żedzisiajprzyjemnośćtoraczejwątpliwa
–odpowiedziałazledwiewyczuwalnymrozbawieniem
namojewcześniejszepytanie,wsadzającrączkę
wkoronkowejrękawiczcedozwisającejuprzegubu
sakiewki.Wyjęłastamtądbiałybiletwizytowy.
–Spotkajmysięjutro,kwadranspopołudniu.Otoadres.
–Wręczyłamiwizytówkę,dodając:–Myślę,żewtedy
obojebędziemymieliprzyjemność.
–Ale…
–Wierzmi,pan,niepożałujesz–przerwała
miobcesowo,kierującsiękudrzwiom.Zatrzymałasię
tylkonachwilę,abydodać:–Aa,proszęodyskrecję.
Żegnam.–Samaotworzyładrzwiipochwiliusłyszałem
naschodachdźwiękjejdrobnychkroczków.
Zostałemnaśrodkupokoju,wstuporzeprzypatrującsię
biletowiwizytowemu,naktórymprzedadresemwidniało
tylko:
S.Meliton
.Żadnegotytułu,funkcji,zawodu,czegoś,
copozwoliłobymidomyślićsię,ocochodzi…Trzeba
towszystkonaspokojnierozważyć.
Kiedytakstałem,usiłującopanowaćszalejącywgłowie
ul,przywejściuukazałasiępulchnapostaćMelanii
zdwomadzbankami.Zgrabnymruchemwygięłasię
dotyłuizamknęładrzwiotwarteprzeztajemnicządamę.
–Jesteśwspania…–usiłowałemkrzyknąć,aległos
zasechłmiwgardle.
–Wiem–odparłazespokojem.–Pierwwoda,
bocałkiemniebędzieszmówił.
Następnie,wciągającnosemzapachperfum
pozostawionyprzezgościa,dodałajeszcze:
–Fiu,fiu…
CałaMelania.Innazarzuciłabymniegradempytań,
