Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–zaproponowała.
Bartekpokiwałgłową.
–Zrozumiałemaluzję.Julkajużnieokupujenaszej
łazienki?
–Przedchwiląwyszliztatą.Niesłyszałeś?
Zerknąłnazegarek.Rzeczywiście,zajętymyślami
nawetniezauważył,żeminęłoponadczterdzieściminut.
–Notoidęwziąćprysznic–stwierdził.
–Tylkoszybko,bojajecznicabędziezapięćminut.
–Matkaposzławstronękuchni.
Bartekbłyskawicznieopłukałspoconeciało.Apotem
założyłświeżyt-shirtizzadowoleniemzerknąłwlustro.
Tobędziefajnydzień–puściłoczkodoswojegoodbicia.
Gdypojawiłsięwkuchni,matkaakuratnakładała
usmażonąpotrawęnatalerzyk.Chłopakpociągnął
nosem.
–Zboczkiem–bardziejstwierdził,niżzapytał.
–Owszem–uśmiechnęłasiękobieta.
Bartekusiadł,sięgnąłpokromkęchlebaiwidelec.
Matkazajęłamiejscepodrugiejstroniestołu.
–Widzę,żemaszdobryhumor–zagaiła.
–No–mruknąłniezbytmożeelegancko,alemiałusta
pełnejajecznicy.
–Ajakieplanynadziś?Pracujesz?
–Dzisiajwolne–pokręciłprzeczącogłową.
–Dosiedemnastejtrzydzieścimamzajęcia.
–Potemwracaszdodomu?
–Raczejnie.Mamjeszczecośdozrobienia–wbiłwzrok
wtalerzyk.
–Synku,przecieżmożesznormalniepowiedzieć,
żeidziesznarandkę–uśmiechnęłasięmatka,obserwując
zachowaniechłopaka.
–Randkę?–wzruszyłramionami.–Narandkichodziło
siętrzydzieścilattemu.
–Wszystkojedno–machnęłaręką.–Chodzimioto,
żejużdawnodomyśliłamsię,żemaszdziewczynę.
