Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
będziewstaniedługosiępowstrzymywać.–Xiaohong,
mówiąc,kręciłasiępopokoju.
–Dobrze,dobrze.Pamiętajtylkoojednym:jeśli
wczymśgourazisz,tojastracępracę.
–Uch,Sijiang,wtakimrazietysięnimzajmiesz
–Xiaohongwzięłałykprzegotowanejwody.
OkrągłabuziaSijiangzrobiłasięczerwona–naprawdę
sądziła,żebędziemusiałaprzespaćsięzpanem
Zhuangiem.Niebyławstanienawetnic
natoodpowiedzieć.
ŁóżkoMazegobyłotwardejakkamiennapłyta.
Dziewczętapołożyłysięspać,agdywstały,byłycałe
obolałe.
–Jaksięspało?–Maziwszedłrozpromieniony
dośrodka.
–Dodupysięspało,natymsięniedaspać!Atyco,
szefudzieliłcipochwały?Cośtakizadowolony?–Qian
Xiaohongprzeciągałasięirobiłaskłony,żebyrozruszać
trochęciało.
–Samniewiem,czytodobrze,czyźle,ale
wkażdymrazieprzyjechaliśmyturazemirazemwtym
wszystkimsiedzimy.Niczegoprzedwaminieukrywam.
PanZhuangmasalonfryzjerski,coprawdaniebrakuje
mupracowników,alemożecośdlawaswymyśli.Tylko
że,cóż,chciał,żebymwaszapytał…
–Oco?
–Żebymzapytał,czyjesteściedziewicami.
–Cotakiego?Acotomadorzeczy?
–Xiaohong,tynierozumiesz,jaktojest.Tutejsi
