Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MarcinKrólikRW2010Drzeworóżane
Zaproszeniedozabawy?–przebiegłomuprzezmyśl.–Dobresobie.Żadne
znichjużniepamiętało,jaktosmakuje.Kiedyostatniojejpożądał?Nawetjeśliraz
najakiśczasroztliłasięwnimiskierka,kończyłosięnaniezobowiązującym
dotykaniulubpozbawionejenergiipenetracji.Paulinatwierdziła,żeciąglema
psychicznąblokadę.Stygnięciereaktorapostępowałobezzakłóceń.
Zanurzyłpalcewjejwłosachiodnalazłtwarz,gorącąodwysiłkuimokrąod
łez.Itojąwytrąciłozkataleptycznegoodrętwienia–zaczęłasięszamotać,usiłując
odepchnąćjegodłoń,anastępniespróbowałamusięwywinąć.Niepozwoliłjej,
napiąłmięśnieramioniusztywniłuścisk.Przezkilkachwiltrwaliwśmiertelnej
równowadzeżywiołów,ale–cozresztąbyłodoprzewidzenia,przećwiczylitojuż
wielokrotnie–pokilkusekundachPaulinazwiotczałaizwolniłaśluzy.
Pełenudręczeniaibólupłacz,któryzawszewtedynastępował,dosłownie
–iznówniebyłatoanachronicznamanieraliteracka–raniłmuserce(toduchowe
itoznajdującesiępodżebrami);wrażałsięwniejakdługiodłamekposzarpanegona
ostrychkrawędziachszkła.Płaczkulminowałwżałosnym,nabrzmiałymskargą
wyciu,toznowucichłdopoziomuledwiesłyszalnegojęku,odktóregobyłtylkokrok
dowieżynaskałach–itaknaprzemian,ażdowyczerpania.Bartek,nauczony
doświadczeniem,nicniemówił,niestarałsięjejpocieszyć,aniuspokoić.Pozwalał
siętemunieprzynoszącemużadnegooczyszczeniawulkanowiwypalić.Alechoć
cierpiałniemalfizycznie,niejakieodprężenieprzynosiłamuświadomość,żePaulina
jednakwróciła.
Jeszczetenjedenraz.
–Cościsięprzyśniło–odezwałsię,kiedyostatniafalaerupcjizaczęłaopadać,
coodczytywałposłabnącymnatężeniudreszczy.
Potaknęłaruchemgłowy.Więcterazzaczniesiętaniecobłudy.Układ
choreograficznymielidoskonaleopanowany.Onzapytająosen,aonaodpowie,że
byłtakstraszny,iżwolałabygojużniewspominać.Onbędzienalegał,przekonując
23
