Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Dajgonam,wujkukarabinierze!–zawołałprzygarbiony
stolarz.–Coprawomaznimwspólnego?Dajciegonam!Zaser-
wujemygopółpieczonegoipółgotowanego!
Wszyscy,którzytousłyszeli,śmialisięiszydzilizIppolita.
–Zobaczcie,krewnajegorękach!–Krzyknęławielkażona
stolarza,nagledostrzegającczerwoneplamy.–Zobaczcie,oto
krewSycyliinarękachksiędza!
Zcałegotłumupodniósłsiękrzyk,bostoosóbusłyszało
wysoki,skrzeczącygłoskobiety,aresztapodchwyciławołanie,
takżedzieci,któreszłyprzednimi,pobiegłyzpowrotem,aby
zobaczyć,cosięstało.Jednoznichbyłodzieckiemtejkobiety.
Złapałajewswojesilneramionaipodniosładogóry,abymogło
zobaczyć,maszerującegoksiędza.
–Zobacz,takadobrasycylijskakrew!–zawołaładoucha
chłopca.
–Przekleństwanaduszejegozmarłychbliskich!–krzyk-
nęłodziecko,nawpółoszalałezpodniecenia.
Wszyscyludzieruszylirazem,biegnącipopychającsięna-
wzajem,abyutrzymaćksiędzawzasięguwzroku.Adzieci
gwizdałyiwydawałydzikiedźwiękiidziwneodgłosy,kobiety
krzyczały,amężczyźniprzeklinaligociężkimisłowami.
Zodsłoniętągłowąszedłmiędzyżołnierzami,patrzącdale-
koprzedsiebieiniewidząclubniechcącwidziećludzi,aniro-
zumieć,comówią.Miałtylkojednąmyśl–niezłamaćwiary
swegozakonukapłańskiegoprzezzdradętajemnicyspowiedzi.
Choćbywiedział,żeśmierćczyhatużprzednim,nieugiąłbysię.
Naglecośuderzyłogowramię,poruszyłsię,ajegowyraz
twarzyuległzmianie.Ktośrzuciłwniegozgniłąpomarańczą,
dobrzewycelował,agdytarozbiłasięojegoramię,częśćżółte-
gosokutrysnęłanapoliczek.Nachwilęspokojnespojrzenie
zniknęłozjegotwarzy,wyraźnerysyułożyłysięsurowo,aoczy
błysnęłyludzkimgniewemzpowoduponiżeniatązniewagą.
Tłumkrzyczałzzachwytuipopychałżołnierzynasiebiena-
wzajem.
–Stać!–zawołałkapralkarabinierów.
