Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Romantyczneczynieromantyczne!–odburknęłaprozaicznie
Maryla.–Annatoskromneirozumneimię.Niemaszpowodusię
gowstydzić.
–Jasięgoniewstydzę–odpowiedziaładziewczynka–tylko
Kordeliawięcejmisiępodoba.Zawszewyobrażałamsobie,
żenazywamsięKordelia,azresztąmożewostatnichczasach
wmówiłamtosobie.Kiedybyłammłodsza,wolałamimięGeraldyna,
aleterazjestemzdania,żeKordeliajestnajładniejsze.Jeślijednakpani
chcekoniecznienazywaćmnieAnną,proszęprzynajmniejmówić
„Aniu”zamiast„Andziu”.
–Myślę,żetowszystkojedno–rzekłaMarylazniedostrzegalnym
uśmiechem,podnoszącimbrykzherbatą.
–Onie,towielkaróżnica!Tobrzmiowiele,owieledelikatniej.
Wymawiającjakieśimię,widzimyjenatychmiastprzedsobą,jak
gdybybyłowydrukowane;przynajmniejjataktoodczuwam.Andzia
wyglądaohydnie,Aniazaśotylebardziejdystyngowanie.Jeśliwięc
panizechcenazywaćmnieAnią,postaramsiępogodzićzmyślą,żenie
noszęimieniaKordelia.
–Awięc,Aniu,nieAndziu,czymożesznampowiedzieć,wjaki
sposóbzaszłotonieporozumienie?ProsiliśmypaniąSpencer,bynam
przywiozłachłopca.CzywDomuSierotniebyłochłopców?
–Owszem,jestichbardzowielu.LeczpaniSpencerpowiedziała
wyraźnie,żepaństwożycząsobiewziąćjedenastoletniądziewczynkę.
Wtedyprzełożonauznała,żejabędęnajodpowiedniejsza.Paninie
mapojęcia,jakbardzosięucieszyłam!Całąnocniespałamzradości!
Ach–dodała,zwracającsięzwyrzutemdoMateusza–czemużnie
powiedziałmipannadworcu,żetopomyłka,iniepozostawiłmnie
tam?GdybymniewidziałaBiałejDrogiRozkoszyaniJeziora
LśniącychWód,niebyłobymitakciężkonaduszy!
–Oczymonamówi?–spytałaMarylabrata.
