Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dladziewczynekobowiązkowybyłgranatowy,lubczarny,
fartuszektakżezbiałymkołnierzykiem.
Kolejnymniezbędnymelementemwyposażeniaucznia
byłszmacianyworek,awnimkapcie(pantofle)–
plastikowetorby,reklamówki,niebyływtedyznane.
Wszkoleniechodziliśmywbutach.Przywejściudoszkoły
stałapaniwoźnalubdyżurni(uczniowiestarszychklas)
isprawdzali,czywchodzącymająkapcie–
zapominalskichczekałbiegdodomu.Wszatninależało
założyćkapcie,abutyschowaćdospecjalnejszafkilub
doworkapokapciach,jeśliszafekniebyło.Przywyjściu
zeszkołyniktjużniesprawdzał,czyuczeńniewychodzi
przypadkiemwkapciachnamróz.
Wdni,kiedybyłowychowaniefizyczne,wworku
nosiliśmydodatkowoobuwiesportowe,cowtamtych
czasachoznaczałotenisówkilubtrampki.Jeślinawet
istniałyjużfirmyAdidas,PumaczyNike,topolskim
dzieciomniktotymjeszczeniepowiedział.Pozatym
podczaslekcjiWFtrzebabyłomiećnasobiegranatowe
szortyzbardzoszerokiminogawkami(zwanepumpami
lubbalonówami)orazbiałąbieliźnianąpodkoszulkę
naramiączkach.
Taunifikacjaistandaryzacjastrojówpozawszystkimi
oczywistymiwadamimiałateżjednązaletę,którą
odkryłemwszkoleśredniej,czyliwmiejscuiczasie,
wktórymżadnemundurkijużnieobowiązywały.Ubrany
wstandardowymundurek,takisamjakwszystkieinne
dzieci,mogłemnieczućsięgorszyzpowodu
skromniejszychwarunkówmaterialnych.Niebyło
możliwościpopisywaniasię,szpanowaniaciuchami.
