Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Takszczerze,tomywszyscyjesteśmydośćpechowi…
KubaiOlasądobrymmałżeństwem,alemarząodziecku,
aniewiadomo,czykiedykolwieksięgodoczekają,boOla
niemożezajśćwciążę.Jamamtrzydzieścitrzylata,
anadalnietrafiłamnategojedynegoicholerawie,czy
kiedykolwiektrafię!Aty…–urwałanagle,patrząc
namnieniepewnieiprzełykającślinę,jakbyzapędziłasię
iniewiedziała,jakwybrnąć.
–Ajamiałamwspaniałegomęża,któregostraciłam,
izostałamsamazdwójkądzieci–dokończyłam
zaMilenę,czując,jakłzyznówzaczynająszczypaćmnie
podpowiekami.Zacisnęłamusta,wciągnęłamgłęboko
powietrzeipochwilipowolijewypuściłam.–Tak,
jesteśmyjakąścholernątrójkąpechowców…
–podsumowałam,zdającsobiesprawę,żerzeczywiście
życieżadnegoznasniebyłousłaneróżami.
–Tyznaswszystkichjesteśnajsilniejsza…–wyszeptała
Milenapochwiliciszy.
Spojrzałamnaniązaskoczona.
–Ja?
–Oczywiście.Wielekobietnatwoimmiejscujużdawno
byniedałorady.DzieckozzespołemDownatomisja…
Dotegodochodziwychowanieiopiekanadstarszącórką,
którątrzebaopiekowaćsiętak,żebyniepoczułasię
odrzuconawobliczusytuacjizmłodszymbratem…
Ledwiezdążyłaśpoukładaćsobieżyciepoinformacji
oniepełnosprawnościJasia,aspadłanaciebieżałoba.Kto
innybyłbywstanieznieśćtyle,ilezniosłaśty?
PytanieMilenyzawisłomiędzynamiinawetprzyjemny
wiaterekporuszającyukwieconymikoronamijabłoneknie
byłwstaniegorozwiać.Niemiałampojęcia,
conatoodpowiedzieć.AniwdniuśmierciArtura,anijuż
tymbardziejtrzylatapotymwydarzeniunieuważałam
siebiezaosobęsilną.
Byłamsłaba.Jajużnieżyłam.Wegetowałam.
Nierobiłamdalekichplanównaprzyszłość.Nie
dopuszczałamdosiebiemyśli,żejeszczekiedykolwiek
mogłabymsięzkimśzwiązać.Myślałamtylkootym,
