Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
JB:Tojestkwestiacharakterystycznanietylkodla
obszarusłużbyzdrowia,alewogólerozmówdzisiaj:
żeludzieczęściej,zresztąjasamusiebietoobserwuję,
myśląotym,cobypowiedzieć,amniejnastawienina
rozumienie.Iniekonieczniedbająoto,czyrozmówca
dobrześledzitokmyślenia.
Tojestnajbardziejcharakterystyczne,żeniebar-
dzosięrozumiemy.Wydajenamsięczęsto,żekiedy
powiemyswojekwestie,tozrobiliśmy,cotrzeba.Ato
jesttylkopołowa.Drugapołowatozrozumienieroz-
mówcy.
OdwołujęsiędotegożartunPrzychodzibabadoleka-
rza”,któryjestmodelowymnaszymdowcipem.Wszyst-
kieteżartyopartenaniezrozumieniunatym,że
anilekarznierozumiebaby,anibabalekarza.Tojest
żart,aleodzwierciedlaonproblem.
Samjestemzresztąnastawionynato,żebypowie-
dziećjaknajlepiej,jaknajjaśniejto,ocomichodzi.Aczy
zrozumiem?Czasamiudajemy,żerozumiemy.
Wmówieniuileczeniujestwielewspólnego.Wierzy-
my,żenaszymmówieniemmożemycośzaczarować,że
mówieniemożeuzdrowić.Porozumienie,czylisamo
byciezludźmi,byciezlekarzemstanowiozaufaniu
ijestsamowsobiejakimśrodzajemlekuimoże
miećdziałanieterapeutyczne.Takjaksięmówi,że
samomówienieochorobiejestjużobjawem,żemożna
ztegownioskować,jakatojestchorobaczyjakijestjej
przebieg,takkiedyśmówiłosię,żesamaporadajestjuż
19