Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Przedmowa1
Przychodzijęzykoznawcadolekarza
Tak,proszęwejść,proszęusiąść,rzucazdawkowolekarz
dopacjentawgabinecie,sambędącwpatrzonywekran
monitora,uderzająccorazmocniejpalcamiwklawiaturę.
Wreszciezirytowanypodnosigłowę-NiemogęPanaprzy-
jąć,zawiesiłsię,niemogę…
Ilerazytakwyglądająrozmowylekarzazpacjentem?.Wcale
nietakrzadko.Iotomistrzsłowaimistrzstetoskopułamią
takieskojarzenia.„Zdrowyjęzyk”tounikalnaksiążka,jakiej
jeszczeniebyło.Prof.JerzyBralczykiprof.ArturMamcarz
napisalirozprawęojęzykupolskimikomunikacji-tejwer-
balnejiniewerbalnej,dotyczącejrelacjilekarzaipacjenta.
Wswobodnejrozmowiedzieląsiętym,coznająnajlepiej-jeden
pokazujeoptykęlekarza,drugi-językoznawcyipacjenta.
Czerpiązeswojegodoświadczeniaiodsiebienawzajem-
uczą.Czytelnikjestświadkiem,jakrozmowaichubogaca.To
akademickadysputaocierpieniu,zdrowiu,chorobach,czło-
wiekuijęzyku,którymsięporozumiewawszczególnych
chwilachswojegożycia.Totakżedysputaosłowach.Wyjąt-
kowa,bowcentrumuwagijestpacjent.Niewprost,alepo-
przezanalizęterminologii,frazeologii,etymologii,semantyki
słówzwiązanychzjegocielesnością,chorobąicierpieniem.
Toniejestmówienieopacjenciewprost,aleprzezpryzmat
profesjilekarza,którejchoryjestnieodłącznymelementem,
ometaforachzbudowanychzesłówzaczerpniętychzjęzyka
medycznego,słownikaanatomiiispisuchorób.„JB:Często
używamyokreśleniaproblemyzsercem-dużoczęściejniż
7