Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Burchardtpiszewprost:„Samazajmujeszsięobozami
jeńcówwojennychwswojejmiejscowości,pomagasz
szukaćrodzin,przekazywaćszczątkiipamiątki.Tojest
takasamasytuacja,ktośzrodzintychludzimożeżyje
idodzisiajniewie,cosięstało,czyjestgdzieś
pogrzebany.Możetosąwłaśnietakieszczątki?”.
TopróbująustalićekspercizPracowniAntropologii
iOdontologiiZakładuMedycynySądowejwPoznaniu,
przedewszystkimdoktornaukbiologicznychDorota
Lorkiewicz-Muszyńska.Zanimsięspotkamy,witamnie
tablicazłacińskąsentencją:
Hicmorsgaudetsuccurrere
vitaeetiustitiae
(„T
utajśmierćcieszysię,żemoże
pomócżyciuisprawiedliwości”).
Gdyrozmawiamy,drLorkiewicz-Muszyńskawyciąga
zszafywprzedsionkugabinetudużekartonowepudło,
otwierajenabiurku,wprawnymruchemodgarnia
warstwygazet.Wyjmujedwieczaszki–mająpowpinane
zapięciaihaczyki,żuchwęnasprężynach.Przygotowano
jetak,bystudencianatomiimoglisięczegośnauczyć.
Udałosięustalić,żeofiaramibylimężczyźni,młodszy
wwiekudwudziestu-dwudziestutrzechlat,starszy
–trzydziestu-trzydziestupięciu.
–Czaszkimająswojewyrazistecechywzakresie
proporcji,kształtutwarzy,poszczególnychelementów
morfologicznych,czylisąwjakiśsposób
charakterystyczne.Byćmożetoułatwiichidentyfikację
–mówibiolożka.–Wtedyktośbędziemógłodnaleźć
swojegokrewnego,któryzamiastspoczywaćwgrobie,
byłeksponatemalbosłużyłdonaukistudentom–dodaje
