Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Jeślizatemmamyodpowiednioodnosićsiędo
faktówniepełnosprawnościizależności,będzie
byćmożeodpowiednimzacząćodpotwierdzenia
ludzkiejzwierzęcości.Jednymzesposobów,wjaki
moglibyśmytozrobić,jestpowróceniedotekstów
Arystotelesachoćbydlatego,żeżadeninnyfilozof
nietraktowałzwierzęcościczłowiekazwiększą
powagą.NawetjednakodpowiedniepraceAry-
stotelesamogąbyćiczasamibywająodczytywa-
newsposób,którypozbawiajeichpouczającej
wartości.Wszystkiepozaludzkiezwierzęta,pisał
Arystoteles,vżyjązasprawąwyobraźniipamięci
zmałymudziałemdoświadczenia,gdytymczasem
rodzajludzkiżyjerównieżzasprawąumiejętności
irozumowania”4.Jegopoglądnaistotyludzkiejako
charakterystycznieracjonalnebyłiczęstojestinter-
pretowanyjakomówiący,żesamaracjonalnośćnie
jestcharakterystycznadlazwierząt,araczejjest
czymś,coludziodzwierzątodróżnia.Arystote-
lesoczywiścietegobłęduniepopełnił.Phronesis,
dyspozycjadodziałaniaopartegonapraktycznej
racjonalności5,jestdyspozycją,którąprzypisywał
4Arystoteles,Metafzyka,[w:]idem,Dzieławszystkie,t.II,
Warszawa2003,A981a,14-15,s.616.
5Arystoteles,Etykanikomachejska,tłum.DanielaGromska,
Warszawa1982,VI,1140b,4-6,20-21,s.213-214.
•29•
