Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
podczaspierwszejznich,wędrówekpodbombami
podczasdrugiej.Półgłosemjęłamówić,jakgdybysnując
wątekbajkisłyszanejwdzieciństwie:
–Opowiadałamcichyba,żemójdomrodzinnyleży
wpobliżuHue,właściwiepozaobrębemmiasta.
Zaogodem,dużymipięknym,ciągnąsięryżowiska
iwilgotnełąki.Tambyłastudnia,októrejstarzyludzie
mówili,żejestświęta.Niewiem,czytastudniaistnieje
dodziś.Wjejpobliżudokonywanybyłtradycyjnyobrzęd
larrha
–ceremoniaświętejczary.Rodzajinicjacjimłodych
dziewcząt,wprowadzenieichwświatdorosłych.
OpowieśćPhuongznajdujesiętakżewmojejksiążce
Córkajegoekscelencji
.:
„Muzykaurwałaraptowniewpółtaktu.Potem
instrumenty–fletiskrzypce,odzywająsięznowu,aletak
cichoidelikatnie,żeledwiejesłychaćpośródciszy.Przed
chwiląnadmiejscemuroczystościrozbrzmiewałożywiony
gwar.Terazumilkliwszyscyzebrani:dorośliidzieci,
przyjacieleiznajomi,krewnibliżsiidalsi.Resztaludzka
utworzyłakrągzwartyjakpierścień.Pośrodkuczworobok
zkamienipokrytychmszystymnalotem:studnia.
Ciszajakmakiemzasiał.Słychaćnawoływaniaptaków.
Młodziutkadziewczyna,prawiedziecko,szczupłaidrobna
jakminiaturowafigurynka,przyodzianawodświętną
czerwonąszatę,stąpapościeżcewokółstudni.Oczy
utkwiławprzestrzeni,zdajesięniewidziećnikogo
zobecnych.Twarzskupiona,pełnaprzejęcia.Dziewczyna
dźwiganagłowieczaręzciemnejszlachetnejglinki.Czara
opięknymkształciejestciężka,azarazemdelikatna
ikrucha.Dziewczynaczujeprawienamacalniebrzemię
ludzkichspojrzeń–inapięciechwilioddawna
wyczekiwanej.Sercejejbijewpiersiachtakdonośnie,jak
gdybymiałosiłędzwonu.
Krokzakrokiem…Dalejidalej…Pierwszeokrążenie
dobiegakońca.Jeszczedwa.Czybędzieuznana
zadorosłą?Czyniezawiedzietych,którzyzzapartym
tchemśledząkażdyjejkrok:ojca,matki,któraprzeżywa
tenobrzędtak,jakgdybysamaniosłaświętączarę.
Młodszegorodzeństwa,którerozszerzonymioczyma
