Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
HannaPohoska
119
Przedmowa
WspomnieniailistyIzabeliMoszczeńskiej-Rzepeckiejniestanowiąpodwzglę-
demredakcyjnymjednolitejcałości,aczkolwiekposzczególnefragmentypowiąza-
nesązesobąrzeczowo.
Wmaju1934r.IzaMoszczeńska-Rzepeckauległaciężkiemuatakowiparaliżu.
Poodzyskaniuwładzywrękach,niemogącprzystąpićdosystematycznejpracy
zawodowejwobecogólnejsłabościorganizmu,rozpoczęłapisaniepamiętników.
Marzyłaotymoddawna,bynastarośćpisaćwspomnieniacałegoswegożycia.
Wlatach1934-1939napisałapowoliiznamysłem,zwielkimitrudnościami,
wynikłymizczęstychpogorszeńwzdrowiu,tęczęśćpamiętników,którawwy-
daniuniniejszymobejmujecałyrozdziałpierwszypt.uMojegniazdorodzinne.
Wspomnieniazdzieciństwa(1864-1878)”.Jednocześniespostrzegając,żepraca
posuwasiępowoli,zaczęławlatach1937-1939spisywaćlubdyktowaćwspo-
mnieniazlat1913-1914,chcącutrwalićtedoniosłechwileprzeżyteprzedpierw-
sząwojnąświatowąorazpodczasniej.Pisałateustępyjednakjużpodrugim
ciężkimatakuparaliżu,którynastąpiłjesienią1937r.,ipoprzygotowaniuna
śmierćprzezksiędzabiskupaNiemirę
120
.Pisałatowięcwfaziewiększegojeszcze
osłabieniaiwprzewidywaniubliskiejśmierci.Ustępyztychwspomnień(niekom-
pletnychidośćchaotycznych)zostałyzamieszczonewrozdzialeVIobecnego
wydawnictwazatytułowanymuBojowelata(1904-1914)”,araczejwjegoustę-
pachkońcowych.
119PoprawkinaniósłJanRzepecki.
120KarolNiemira(1881-1965)-drprawakanonicznegoUniwersytetuGregoriańskiego
wRzymie;od1926r.proboszczparafiiśw.AugustynawWarszawie;w1933r.-biskup
pomocniczypiński;w1939r.powkroczeniuArmiiCzerwonejwróciłdoWarszawyiosiadł
wparafiiśw.Augustyna.
