Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
MarianKowalski:WołaniemewRW2010
–Namorzu,gdypłynęjachtem,łatwiejjązobaczyć–stwierdził,rezygnującz
poszukiwaniagwiazdysześćrazywiększejodSłońcaiświecącejmocniejodniego.–
Cotochciałem...Nałodzimamkompas!–przypomniałsobie.
Bylijużnaśrodkustawu,gdyInganieoczekiwanie,chimerycznie,zaczęła
żartowaćzromantycznegonastroju.Powiedziała,żepowinnabyćwdługiejbiałej
suknizkoronkamiitrzymaćwręceparasolkę.Joachimpodejrzewał,żedrwi,alenie
próbowałdochodzićprzyczynjejpogarszającegosięhumoru,całąuwagęskupiając
nawiosłowaniu.Chybabrakreakcjizjegostronyjeszczebardziejzirytował
dziewczynę,bokazałanatychmiastzawracaćdobrzegu.Pośpiesznieopuściłałódźi
nieczekającnaJoachima,ruszyławstronęgrupkimężczyznotaczającychTamarę
Polak,zktórejoddłuższegoczasuredakcjaVoguestarałasięzrobićgwiazdkę
sezonu.Inganiezazdrościłajejpublikacjiwczasopiśmieerotycznym,tylko
powodzenianaparty,tychwpatrzonychizasłuchanychwniąmężczyzn.Acoona
takiegomądregomiaładopowiedzenia?!Aletrzebapodziwiaćjązaumiejętność
słuchania.O,tak,wtymbyładobra!Mężczyźnimówili:wybory,UniaEuropejska,
Bruksela,Strasburg...aonatylkokiwałagłową.Itoimwystarczało.Jakbyionacoś
wiedziałanatematUniiEuropejskiej,Brukseli,Strasburga...
AdoratorzyTamaryniezwróciliuwaginazbliżającąsięIngęBral.Wzięłaztacy
kieliszeknadługiejnóżce;poruszałanimjakżagwiąwśródwilków.
–Niemogęsiędociebiedopchać,Tamaro–powiedziaławojczystymjęzyku,
tonemnieukrywającymsarkazmu.
BłękitneoczydziewczynypochodzącejzGostyniaWielkopolskiego–leżącego
bliskoJutrosina,gminnegomiasteczka,zktóregowywodziłasięInga–skierowały
sięwjejstronępowoli,ostrożnie,jakbyzniedowierzaniem,żetylkonatychsłowach
skończymanifestacjęniechęci.
–Oglądałamostatninumerztobąnarozkładówce.Moiznajomitwierdzą,żeto
odważneujęcie,zapewnetrafiszteżnapostery.Zapewniłamich,żeznającciebie,
czytelnikompismerotycznychmaszjeszczewieledopokazania.–Wciążzwracała
24
