Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Noiobrażenia.Bardzopodobnedotego,coMonkzrobiłAngeli
Carter.
„Carson.AngeliCarson,nieCarter”,poprawiłemgowduchu,
bozwściekłościodebrałomimowę.Wainwrightbezwstydniecytował
mojesłowa,ajaniemogłemzaprotestować,bowyszedłbym
naczłowiekamałostkowego.
Piriepodniósłwzrokznadgrobu.
– Trochęzamało,żebyustalićtożsamość– stwierdził.
Wainwrightuśmiechnąłsięskromnie.
– Nazwijmytoposzlakami– odparł.– Uważam,żepriorytetemjest
ustalenie,czytoWilliamsówna.
UniósłbrwiispojrzałnaSimmsa.Policjantzwigoremuderzyłsię
dłoniąwudo.
– Zgadzamsię.DoktorzePirie,jakszybkomożepanpotwierdzić
lubwykluczyć,żetoTinaWilliams?
– Zależyodstanuzwłokpooczyszczeniu.– Niziutkipatolog
popatrzyłnamnie.– Poszłobyszybciej,gdybydoktorHunter
mipomógł,co?Wyobrażamsobie,żeurazyszkieletowetobardziej
jegospecjalnośćniżmoja.
Jegogłosmiałosobliwąśpiewnątonację.Kiwnąłemztrudem
głową,wciążwzburzonyisparaliżowanypostępowaniem
Wainwrighta.
– Jakpansobieżyczy.– Wydawałosię,żeSimmsprzestałsłuchać.
– Imszybciejpodamydopublicznejwiadomości,kimjest
zamordowana,tymlepiej.Ajeślisięokaże,żetojednazofiarMonka,
wówczasmożnachybadomniemywać,żepozostałeteżzostały
zakopanewtejokolicy.Świetnarobota,Leonardzie,dziękujęci.
PozdrówodemnieJean.Jeślimacieczaswweekend,tomoże
wpadlibyściedonaswniedzielęnaobiad?
– Bardzochętnie– odparłWainwright.
Simmsodwróciłsiędomniejakbywwynikuspóźnionejrefleksji.
– Chciałbypancośdodać,doktorze?
Spojrzałemnaarcheologa.Miałlekkozaintrygowanąminę,azoczu
wyzierałowrednezadowoleniedrapieżnika.„Dobra,jeślichcesztak
torozgrywać…”
– Nie,nic– odrzekłem.
– Wtakimraziezostawiampanów– powiedziałSimms.–
Zaczynamyjutrowcześnierano.
