Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
imaPończochywnieladatarapaty.Pippizbijazpantałyku,prze-
mieszczającsięcałyczasnietylkowprzestrzenifizycznej2,lecz
takżewobrębiewymienianychmiędzyrozmówcamidyskursów.
Jestszybka,zwinnaniczymmałpka,którąnosinaramieniu,nie-
jednoznaczna,itymsamymniezwykleproblematyczna.Kontakt
zniąDparzy”,jakkolorwłosów,którymizostałaobdarzona.Pippi
płoniebowiem,detonującpowagęitzw.autorytety.Jestczcicielką
ognia,figurywiecznejzmiany,wobecktóregozachowujesięjak
ogarniętapiromańskąpasjączarodziejkalubszamanka3.Costa-
nowiojejsile?Przedewszystkimźródłowaniejednoznaczność,
sprawiająca,iżtaktrudnooniejmówić.JacekPodsiadło,autor
książkiPippi,dziwnedziecko,zacytujeAstridLindgren,którakil-
kakrotnietakwłaśnieopiszeswąbohaterkę4.Wliścietowarzy-
szącymmaszynopisowiksiążkiorudejanarchistceautorkaDzieci
zBullerbynzaznaczy:
Nawszelkiwypadekmożepowinnampodkreślić,żenamoje
własneniesłychaniedobrzeułożonedzieci,prawdziweanioły,
zachowaniePippiniewywarłożadnegozłegowpływu.Popro-
sturozumieją,żePippijestdziwadłem,któregoniktnie
możeprzedstawiaćjakowzorudlanormalnychdzieci5.
2PodczaspróbyumieszczeniawdomudzieckaPippiinicjujezabawęwber-
kazpolicjantami,zezłodziejamitańczy,awytwornegopana,próbującegoku-
pićjejdom–zabawiarozmowąwtrakcieskakaniażabką.
3DOgromnepłomieniebuchałyzoknapoddasza,aPippiwblaskuognia
wzniosłaramionakuwieczornemuniebuipodczasgdydeszcziskierspadałna
nią,krzyczałanacałygłos:–Ach,jakiżwesołypożar!”(s.98).RudewłosyPip-
piłącząjązczarownicamiiczarodziejkami.
4DPippibyłabardzodziwnymdzieckiem.Anajbardziejzadziwiałajejsiła.
Byłatakniezwyklesilna,żenacałymświecienieznalazłobysiępolicjantarów-
niesilnegojakona”;DPippibyłanajdziwniejszymdzieckiemzewszystkichdzie-
ci–wtymmiasteczkuwkażdymrazie.Możegdzieindziejbyłyjeszczedziw-
niejszedzieci,alewtymmałym,malutkimmiasteczkuniebyłonikogo,kto
dałbysięporównaćzPippiPończoszanką.Ajużnapewnonigdzie,anitu,ani
nażadnyminnymskrawkukuliziemskiej,niebyłonikogotaksilnegojakona”
(s.6,118).
5Cyt.za:M.Strömstedt:AstridLindgren.Opowieśćożyciuitwórczości.
Przeł.A.Węgleńska.Warszawa2000,s.215–216.Podkr.–B.M.F.
12
