Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Lądująnauczelniach,naktóretaknaprawdęwcalenie
chciałypójść,iwybierająkierunkistudiów,które
wydawałyimsięatrakcyjne,tylkopoto,byskończyćjako
ludzienieszczęśliwi.
BadanieprzeprowadzoneprzezNowojorskiBankRezerwy
Federalnejwykazało,żetylko27%absolwentówszkół
wyższychznajdujepracęwdziedziniebezpośrednio
związanejzichkierunkiemstudiów3.Brałamudział
wsesjachterapiizwielomanastolatkamimającymi
wysokieosiągnięcia–zestresowanymi,wytrąconymi
zrównowagimłodymiludźmi,którzyniepotrafili
mipowiedzieć,dlaczegoprzezcałąnocnieśpią,tylko
odrabiajązadaniadomowe.Nieumieliwyjaśnić,dlaczego
takbardzostaralisięmiećsamepiątkialbodlaczego
sądzili,żemusząsiędostaćnakonkretnąuczelnię.
Większośćznichniepotrafiłaodpowiedzieć,ponieważ
niktichwcześniejotoniepytał.Niktsięzniminie
konsultował,żebyzapytać,jaksięczują,czegochcąalbo
dlaczegodążądotegoczyinnegocelu.
WedługŚwiatowejOrganizacjiZdrowia35%studentów
maproblemyzezdrowiempsychicznym,a64%porzuca
studiazpowoduproblemówzwiązanychzezdrowiem
psychicznym4.Jakonauczyciele,rodziceipsychologowie
zawiedliśmy,ponieważnieudałonamsięprzygotować
dziecidożycia,jakieczekajezamuramiszkoły.
Tymczasemwkolejnychstanachlikwidujesięprogramy
poradnictwapsychologicznegonarzeczprogramównauki
czytania.Problememniejestprogramnaukiczytaniajako
taki,aleraczejbraktroskiostanemocjonalnydzieci
wsystemiepowszechnegoszkolnictwa.Naprzykładjeśli
