Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
częstoironiąiśmiechem[9].Dotrzeciejgrupynależąfaniserialu,którzy„[...]
uważajązakoniecznetraktowaćswąprzyjemnośćwpowiązaniuzideologiąkultury
masowej:»uwewnętrzniają«ideologię,»negocjują«zideologią,sięgająpo»pozorną
ironię«wceluobronyprzyjemnościprzedodrzuceniemprzezideologię”[10].Ang
zauważa,żekoniecznejestzaakceptowanieczystejprzyjemności[11].
BadaniaprzywołaneprzezStoreyapokazują,żeludziezwykleuważają
zakoniecznewytłumaczeniesięzkonsumowaniakulturypopularnej.Wartością
wynikającązewspółczesnegosposobuoglądaniaserialijestnietylkocorazczęstsze
odrzuceniewspomnianejkoniecznościusprawiedliwianiasię,aleiprzekonanie,
żewieleprodukcjitelewizyjnychstałosięelementamikanonu[12],którywypada
znać,byniepozbawićsięsatysfakcjipłynącejzbyciaczęściąwspólnoty.Wiedza
tagwarantujepewneprzywileje.Ci,którzyznająseriale,mogąonichrozmawiać,
czekająnakolejnesezony,stająsięczęściąmedialnegozjawiska,bezktórego
współczesnośćbyłabyzdecydowaniemniejciekawa.
WojciechJ.Burszta,odpowiadającnapytanieoprzyczynypopularnościseriali,
stwierdza:„Powodówjestkilkaiwiększośćniejestzwiązanawogólezfenomenem
seriali.Serialesąefektemtego,cosiędziejewkulturze,azwłaszczawmediach.
Popierwsze,mówisięokońcutelewizji,właściwiejużjesttotezaprzywoływana
powszechnie,żewtakimznanymnamkształcietelewizjamasowajużnieistnieje.
Mówisięotakzwanejtelewizjijakościowej,czyliwielokanałowej,skierowanej
doróżnychniszwidzów.Zmasowościąniematonicwspólnego.Seriale,którebyły
pierwszymiflagowymiokrętamitelewizjijakościowej,jaknaprzykładABCiHBO,
przedewszystkimmówiąnam,wjakimkierunkutelewizjazmierzajakomedium
technologiczne.Drugasprawajesttaka,żepowszechniemówisięprzecieżokońcu
książki,okońcuczytelnictwawtradycyjnymsensie.Iwtymrozumieniuseriale
przejmujądzisiajrolęspoiwspołecznych.Serialeiichznajomośćtojestjedyne
spoiwoludzi,którzysąnarównikompetentniwtreściach”[13].Podobnegozdania
jestJacekDukaj:„Przesuwająsięgranicekrólestwkultury,corazmniejmiejsca
mamywżyciudlaksiążek:wEmpikach,wdomach,wżyciu.»Jakąksiążkęostatnio
czytałeś?«.»Nieczytampowieści–oglądamseriale«.Kiedyprzedlatypisałem,
iżtoserialtelewizyjnystajesięnajbardziejnaturalnąformąopowiadaniaoświecie
iczłowieku,zastępującpowieść,byłtosamotnygłosekscentryka.Dziśniemamsię
nawetzkimspieraćotęoczywistość.Odwróciłysiękierunkiemanacji–topowieści
upodabniająsiędoseriali.Porazatempodbićstawkę.Stanęwobronietezy
silniejszej–serialewdużejczęścisądlaczłowiekatym,czymdlaludzi
średniowieczairenesansubyłymoralitety”[14].Powyższestwierdzenianietylko
pokazują,żezmieniasięrozumienieatrakcyjnościopowieściproponowanejprzez
kulturę,aleteż,żeserialtelewizyjnyprzejmujefunkcjewcześniejzarezerwowane
dlaliteraturylubfilmówpełnometrażowych.Opowieśćwodcinkachstajesię
odpowiednikiemcelebrowanegoświęta.Możliwośćoglądaniakolejnegosezonu
zamieniasięwpotwierdzenieatrakcyjnościdanejfabułyoraztrwałości
zakorzenieniawpopkulturzedanegobohatera.Widzprzestajebyćograniczony
rytmemdyktowanymprzezplanowanywtelewizjiczasemisji.Corazczęściejseriale
oglądanesąwinternecie.
Odbiorcadecydujewięcoczasieiilościobejrzanychodcinków.Sposóbtenzbliża
oglądanieserialidoczytaniaksiążek.Wtymdrugimprzypadkurównieżodnas
zależy,ileczasupoświęcimydanejpublikacjiizilomastronamisięzapoznamy.
Wartowtymkontekścienadmienić,żeproducenciserialinieodwracająsię
odksiążek,leczbardzoczęstoinspirująsięnimi.Wystarczychociażbyprzywołaćtak
popularneprodukcje,jak
Kości,Partnerki,Dexter
czy
Wallander,
powstałe
napodstawiepowieści–kolejno–KathyReichs,TessGerritsen,JeffaLindsaya
iHenningaMankella.Serialowesezonyzpowodzeniemmożnatraktowaćjako
