Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naPacyfikuzpunktuwidzenianadpływającychzmorzaeuropejskich
okrętów.Narracjazaczynałasięodmomentu,kiedyjakiśeuropejski
kapitan„odkrył”nowylądnaoceanie.Abstrahującodfaktu,żewyspy
znaleźliPolinezyjczycyizamieszkiwalijedługoprzedwizytąbiałych,
rzadkotaopowieśćuwzględniałaperspektywęwyspiarzy.Wwypadku
TahitiudałosiętowłaściwiejedynieAnneSalmond(2009)[2]iJoan
Druett(2011).Jesttotymtrudniejsze,żedodziśzachowałosiębardzo
małomiejscowychprzekazówztegookresuiczęstosąone
zapośredniczoneprzezzapiskipozostawioneprzezbiałych.Warto
jednakspojrzećnarewerstejhistorii,proponowanyprzezwymienione
autorki.Niechodzitubowiemo„przepisywanie”historiiTahiti,ale
zdefiniowanietahitańskiegopostkolonializmuwodniesieniu
doróżnychwspółczesnychdyskursównatematprzeszłości.Jakmówił
HaydenWhite(2010),jestwielerodzajównarracji,którenoszą
wsobiehistoryczność;historiaakademickajestograniczonatylko
dorejestrowaniaichszczególnegorodzaju.Częstookazujesię,
żewwypadkukrajówpostkolonialnychstanowionazupełnieobcą
formęopowiadaniaoprzeszłości,aobokniejistniejedyskursbądź
praktykiinaczejwyrażającepamięćtychsamychwydarzeńiprocesów.
Wtekściezawrzećmożnajedynienarracjeisposobypielęgnacji
przeszłości,któredasięzwerbalizowaćiprzełożyćnaopis.Dlatego
podążętropemSalmondiDruett,ukazującikonfrontującdzisiejsze
wyspiarskienarracjeoprzeszłościztymizawartymiwliteraturze
akademickiej.
JużwpoczątkachXVIIIwiekudoTahitidochodziłysłuchy
otrzechnietypowychpahī(pełnomorskichpirogach)pływających
naTūāmotuiichlądowaniunawyspieMakatea.Była
toprawdopodobnieekspedycjaHolenderskiejKompaniiZachodnio-
IndyjskiejpoddowództwemkapitanaJacobaRoggeveena,poszukująca
kontynentupołudniowegoTerraAustralisIncognita.W1722roku
jedenzjejstatków,AfrikaanischeGalei,rozbiłsięnaTakapoto.Jego
