Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI
Przekazfilmowy
ajęzykfilmu
Strumieńruchomychobrazów
•
BarthesiMetzniema-
jąracji
•
Czytelewizjaimedianowejgeneracjitworzą
osobnyjęzyk?
•
Jakodbieramyfilm?
•
Hierarchicznymo-
deljęzykaruchomychobrazów
•
Miejscapusteiekra-
nowawata
Zacznijmyodkorektypewnegofałszywegowyobrażenia.Wieluznas
skłonnychjestsądzić,żejakowidzowieobcujemyniezjęzykiemfil-
mu,leczpoprostuzdanymprzekazemzłożonymzestrumieniaru-
chomychobrazów.Iwsensieempirycznymtakrzeczywiściejest.
Przekazemtymbywakonkretnyfilmoglądanywkinie,aletakżewi-
dowiskotelewizyjne(wiadomości,transmisjameczu,sitcom,live,
spektaklteatrutelewizji,prognozapogodyitp.),graelektroniczna,
ruchomareklamaświetlnanaTimesSquareczyPicadillyCircus,
laserowyshow,komputerowaanimacjairuchomeobrazyaudiowi-
zualnewInternecieiwtelefoniekomórkowym.Napozór,przekaz
takidocieradonasirealizujesięsam:bezjakiegokolwiekpośrednic-
twa.Taknamsięprzynajmniejwydaje.Wistociejednakcałezjawi-
skoizwiązanyznimnierozłącznieprocesmiędzyludzkiejkomunika-
cjizapośrednictwemruchomychobrazówprzedstawiasięwsposób
owielebardziejzłożony.
Przedewszystkimnieprawdąjest,żeprocestenniewymaga
pośrednictwaiudziałujęzyka.„Takabyłaprzesądówowoczesnych
władza”.MetziBarthesniemająracji.Sambowiemprzekaz,rozu-
mianyprzeznichjako
langagesanslangue
,niewystarcza.Komuni-
kowaniebezudziałujęzyka?Zdumiewa,żeówzaistekuriozalnypo-
21
