Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
„Jużniewidzę–zasypiamjuż
Wciszyiwgrozie.
Znikamisłońcewzałomachwzgórz,
Bógznika–wbrzozie…”
[
Niewiara
]
Zjegowierszywiejeduch,którywswymjaśnieniu
przynosiwieścizbliskiej,aleprzezludziomijanej
tajemnicy,którąznajdujewnajprostszymtworzeBoga,
wnajmniejszymździebełkutrawy.
JeślichodzioartyzmpoezjiLeśmiana,toprzede
wszystkimzwracanasząuwagęwspaniałośćstylu–
wieczneujawnianiewciążnowegokształtumowy.
Akcentembezwzględnieosobistym,nadającym
szczególnieniecodziennepięknotemustylowijest
wprowadzeniedoekspresjidźwięcznych,miękkich
neologizmów–nieabstrakcyjnychiobcychpolskiej
mowie,aopartychnaojczystymrdzeniusłownym
iłączącychwsobiefunkcjeznaczeniowekilkuczęści
mowy:
„Wstążkazmarłejdziewczynynaznajomejdarni,
Słońce,cochwiejnieskacząc,źdźblisięwłzach
deszczarni.
Wiarafaliwistnieniezadrugimnawrotem
Iwołanieowiecznośćwjaśminachzapłotem”.
[
Zwiewność
]
Wszystkiejegopoezjesąnieskazitelnewlinii
kompozycyjnejiwdykcji,coprzytakimbogactwie
obrazowaniajestbardzotrudnymdospełnieniaitrzeba
byćwielkimartystą,ażebytakliczneitakjaskrawo
niezwykłemetaforyskoordynowaćwkonstrukcjęzwartą,
logiczną,nieprzekraczającąrozmiarów
najkorzystniejszychwliryce.
Jegometaforyzaspokajająnasząpotrzebęszukania
jednościświataiboskiejtożsamościwszystkichrzeczy:
