Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Bolesnezwycięstwojegonatchnieniaujarzmia
pozaludzkąmocprzyrodywpięknewiersze
ofantastycznejmetaforyczności:
„Rozełkanychrusałeknagłestotysięcy
Wypłynęłonaksiężyc,byistniećmniejwięcej.
Wodo,wodo–gdziejesteś?Tujestem,gdziepłynę!
Pogłaskałypowierzchnię,miłującgłębinę.
Ileciał–tylesmutków…Awodaspojrzysta,
Byzobaczyćjedocna–zeświatełkorzysta.
Badaświatłem,asprawdzaumówionymcieniem,
Falującażdobrzegupodwodnymspojrzeniem.
Aleto–niespojrzenie!Toraczej–spojrzystość,
Coniemożetamdotrzeć,gdziełkarzeczywistość.
Ślepymsrebremzaledwiespojrzyściejewświaty.
Srebruśnisię,żeszumiipolewakwiaty”.
[
Spojrzystość
]
Możetakametaforycznośćwydasiękomuśdziwaczną,
alewistociejestoszałamiającą.Szczególniezaskoczeni
jesteśmynieoczekiwanymizestawieniami.Naprzykład:
„AwkawiarniKolektywzezłotymzegarkiem,
Wefraku,posmutniałymodniezgodyzkarkiem,
Zburżujką,cosiępudremwpustyzaświatśnieży,
Tańczytangodlatego,żemusięnależy”.
[
Pejzażwspółczesny
]
Ztychkrótkichurywkówwidzimy,żenaoryginalność
Leśmianaskładasięodrębnośćobrazowania
iwytworzeniecałkowicieswoistegowiersza.Swą
poetyckąwyobraźniąniesięgagdzieśnadgwiezdnych
krain,botajemnicądlaniegojestnietylkoowaciemna,
zakosmicznaniewiadoma,alewszystko,cogootacza:
