Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wdrażającewniązrozumieniepracy,obowiązku
idyscypliny.
Romantyzmpracy.
Awięcczłowiek:romantyzmupracy.
Człowiek–romantykzduchaizamierzeń–izarazem
człowiekpracydniacodziennego–wczynie.
Takimpowinienbyćnowykierunek.
(1937)
RyszardStachórski
Zdarzenia…
Ulicaciemna,zamglona,błotnista.Szybkimkrokiem
przechodzidobrzeubranypan.Odsłupalatarniodrywa
siępostaćwłachmanach:wysoka,barczysta,schylasię,
zginaprzedpanem,rękęwyciągaiprosi„Dajciepanie
kilkagroszy,mniezwięzieniadziśwypuścili–nicnie
jadłem”.–„Co?Ja?–ja,janiemampieniędzyprzy
sobie!”–krzykliwymgłosemodpowiadapan–iczym
prędzejodchodzi,oglądającsiętrwożnieizpogardą.
Ztyłusłychaćgłosdziecka:„Mamusiu,cotenczłowiek
chciał?”–„Onchciałzabraćtemupanupieniądze!”–
odpowiadasurowymimoralizatorskimtonemmatka
itrzymającdzieckozarękęprzechodziszybkokoło
skulonegozłamanegoczłowieka,kryjącegoswojąnędzę
ibólwłachmanachimrokumgielnym.
Adzieckooglądasięzpalcemwbuzi–iszeroko
otwartymioczymapatrzyna(możepierwszego?)
człowieka–„człowieka,którychciał–zabrać”!…
Apotemwszystkosięwmglestopiło.
***
Targowisko.Krzyk,hałas,przekleństwa,nawoływania.
Baby,chłopi–wkożuchach,zpierwszymiwarzywami
wręku–sprzedają.Straganybrudne,zasypanestosami
towaru,wagipordzewiałe,garnkizżarzącymisię
węglami–anadnimiręcesine,grube,grzejącychsię
straganiarek,wchustkachnagłowachiwpseudo-białych
fartuchach.Apodnimi–podstraganami,podnogami–
