Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gdzieistniejezbytwielkarozpiętośćmiędzyosiągniętymi
jużzdobyczamiażyciem,nędzą–inierozwiązanym
dotądzagadnieniembytumilionównajbiedniejszych,
którzysąjednak„soląziemi”)–cofałbysięczłowiek
wsteczwswejewolucji.
Zresztązawszetakjest,żecoczaspewienkołohistorii
przekręcasię–iznówpowracadawnafalamyśli,dążeń–
wzmienionejjednak,przystosowanejdowspółczesności
formie.
Takmusibyćiteraz.
Doczasuromantyzmucałkowitegowrócićniemożna,
zbytwielkiegonakładupracy,rozumu–życienasze
wymaga–byżyćtylkoduchowo.Czasyneo-
romantyczne,przedwojenne–teżwtejformiewrócićnie
mogą;zadużyjestkroknaprzódwdziedziniepostępu
technicznego,innasytuacjaspołecznaipolityczna.
Rozwiązaniemusibyćinne.
Człowiek–byżyć–większączęśćdniapoświęcićmusi
pracy.
Ajednocześnie–niewolnomuzapominać,
żepodłożemjegowszystkichczynówjestduch,żemusi
miećwysokąkulturęducha.
Człowiekbezduszny,bezmyślny,niekulturalny–takim
samymjestpasożytem,jakczłowiek,któryniechce
pracować.
Awięc–trzebatedwierzeczypogodzić!
Ioto:człowiekromantyzmupracy–jestideałem
człowiekanowego,wewolucjiludzkiejstojącegoojeden
szczebelwyżej.
Romantyzmpracy.
Awięckierunekobejmującywszelkiedziedziny
iprzejawywspółczesnegożyciaczłowieka.
Kierunek,któregoCzyn–wypływazDucha.
Toniejestprymatumysłuiduszy–leczpoprostu
zrozumienie,żeDuchjestpodłożemCzynu,więcCzyn
takimbędzie–jakimjestDuch,żeDuchkształtujesię
wdziałaniu.
Przejawykierunkuwdziedzinachżycia–wychowanie
młodzieży,dającejejjaknajwiększąkulturęduchowąoraz
