Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dotego,żepodejrzewaWasyłyszynaopodpaleniedomkupani
Molendowej,panLolekwykrzyknął:
–Tamapanracji!Toduniegupudobne!Atokurwysyn!Awie
pan,panieRafale,wtedynawyścigach,jakpanpojechał,tooniztym
pulicajem,cogonibyaresztował,wiepan,ztymRusinem,wrócili
zachwilęiznowugraliwnajlepsze.Obstawialigrubo,nawetośmielili
sięprzyjśćdomojegobrata,dokiosku,napiwo.Wasyłyszynudawał,
żeguniepuznaji,kanalia!–PanLolekswoimzwyczajemodczasu
doczasumówiłlwowskimbałakiem.
Rafałuznał,żetofunkcjonujeuniegopodobniejakwsferach
arystokratycznych:międzysobą,przystole,rozmawiasię
pofrancusku,językpolskisłużydowydawaniapoleceńsłużbie.Pan
Lolekdointeligentów,doktórychsamsięzaliczał,mówiłpiękną
polszczyzną,azplebsem,zeswoimipracownikaminabudowach
rozmawiałbałakiem–tylkożeczasemmusiętomieszało.
–Aletojeszczeniewszystko,panieLolku.Pamiętapan
tędziewczynę,któraprzyszławtedyzemnąnawyścigi?
–Ta,uczywiści!PannaHylenka!
–Zniknęła.
–Jakto?
–Niemajejwdomuodkilkudni.Sąsiadkapowiedziała,
żenachodziłjąjakiśUkrainiec,dobijałsiędojejdrzwi,onamunie
otwierała,ażzdenerwowałsąsiada,niejakiegoTroglo,itenzrzucił
gozeschodów.
–A,toznanapostać.Pamiętamtegoolbrzymazcyrku
Staniewskich.Podkonieckarierytrzymałpłonącąobręcz,przezktórą
skakałylwy,akiedysięzupełnierozpił,tojużtylkosprzątałklatki.
Àpropos:czypanwie,żelwinawózjestfantastycznydokwiatów
doniczkowych,zwłaszczadokaktusów?Ludziesięotozabijali,gdy
cyrkiprzyjeżdżały.Mójznajomywyhodowałsobienatymkaktusa
wielkościczłowieka!Przysięgam!Gdybymniewidział,tobymnie
uwierzył,mówiępanu!Tengośćtobyłtakichłopskifilozof,jak
mipokazywałtegokaktusa,tomówił:Jajużtera,paniLolku,wim,
