Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałIIReorganizacjanaczelnychwładz…
59
bliwąkoncepcjązakończeniasporumiędzyobusztabaminadrodzeichpołączenia
iutworzenianowegoorganu–GłównegoSztabuGeneralnegoMarynarkiWojennej.
Koncepcjatazostała,coprawda,odłożonaadacta,jednakżebyławyraźnymsygna-
łem,iżEberhardtjestprzeciwnikiemlikwidacjiSztabuGłównego.Wjegoocenie
przyczynąporażkiflotyrosyjskiejwwojniezJaponiąbyłnietylewadliwysystem
kierowaniaresortemmarynarki,coniewłaściwydobórkadr57.Inicjatywaograni-
czeniaroliSztabuGłównego,anawetwręczjegolikwidacjibyłaforsowanaprzez
młodychoficerów,którychpoglądyukształtowałysięwPetersburskimKółku
Wojennomorskim.Oficerowieci,stanowiącynajbardziejprężnąintelektualniegrupę
weflocie,trafilizasprawąBrusiłowadoSztabuGeneralnego.Pozostającprzezzgórą
trzylataichbezpośrednimzwierzchnikiem,Eberhardtprzyjąłpostawęuległąwo-
beckierownictwaresortu.Przejawemuległościbyłonietylkozaniechanieforsowa-
niapropozycjireformywładzcentralnych,aletakżepozbyciesięzeSztabuoficerów,
którzywykazywalisięinicjatywąwprzygotowywaniukolejnychmemoriałówzawie-
rającychpropozycjeniedozaakceptowaniawkierownictwieresortumarynarki58.
24października1911r.EberhardtzostałnagleodwołanyzestanowiskaszefaSztabu
GeneralnegoMarynarkiWojennejprzezszefaresortuadm.IwanaGrigorowicza59,
którywyznaczyłgoDowódcąSiłMorskichMorzaCzarnego60.
57Ibidem,s.90.
58W1909r.KołczakzostałwyznaczonydowódcąlodołamaczaWajgacziwziąłudziałweks-
pedycjipolarnej.Dwajinniniewygodnioficerowiezostaliprzesunięcinastanowiskaattachés
morskich,znajdującesięwgestiiszefaSztabuGeneralnegoMW
.SzczegłowtrafiłdoTurcji(1909),
KörberdoWielkiejBrytanii(1910).Zob.SLS,1916,s.59;I.F.Płotnikow,AleksandrWasiljewicz
Kołczak…,s.49–51;M.Aleksiejew,Wojennajarazwiedka…,knigaII,s.522,524(Załączniknr4–
WykazattachéwojskowychimorskichRosji).
59IwanGrigorowicz(1853–1930)–weflocieod1871r.,absolwentKorpusuMorskiego(1874).
Wlatach1888–1889oficerflagowydowódcyEskadryOceanuSpokojnego.Dowodziłokrętamiod
1883r.Wlatach1896–1898attachémorskiwWielkiejBrytanii.DowódcapancernikaCesariewicz
(1899–1904).Wlatachwojnyrosyjsko-japońskiejkomendantPortArtur(1904–1905).Powoj-
niezJaponiąpełniłważnefunkcjedowódczo-sztaboweweFlocieCzarnomorskiejiBałtyckiej
–szefSztabuFlotyorazPortówMorzaCzarnego(1905–1906);KomendantPortuImperatora
AleksandraIII(1906–1908);p.o.KomendantaGłównegoPortuorazWojskowegoGubernatora
Kronsztadu(1908–1909);zastępcaministramarynarki(1909–1911);ministermarynarki(1911–
1917);od1914r.członekRadyPaństwa.Porewolucjilutowejodwołanyzestanowiskaministra
marynarkiiprzeniesionywstanspoczynku.Rangęadmirałaosiągnąłw1911r.,generał-adiutanta
w1912r.Od1918r.brałudziałwpracachMorskiejKomisjiHistorycznej,powołanejprzyAkademii
MorskiejwPiotrogrodziewceluzebraniadokumentówiopracowaniahistoriiwojnynamorzu
wlatach1914–1918.NastępnieobjąłstanowiskostarszegoarchiwistywArchiwumMarynarki
Wojennej(aktualnieRGAWMF),coułatwiłomupodjęciepracynadspisaniemwłasnychwspo-
mnień,którązakończyłw1922r.Jesienią1924r.wyjechałnaleczeniedoFrancji.3marca1930r.
zmarłwMenton,niewielkimkurorciepołożonymwdepartamencieAlpNadmorskichwpobliżu
SanRemo.Tamteżzostałpochowanynamiejscowymcmentarzukomunalnym.Zob.SLS,1916,
s.32–33;M.Herma,AdmirałIwanGrigorowicz(1853–1930)–ostatniministermarynarkiwojennej
carskiejRosji,„StudiaHistoryczne”2005,z.3–4,s.327–346.
60DotychczasowyDowódcaSiłMorskichMorzaCzarnegowiceadm.IwanBoströmzostał
zdymisjonowany,gdyżpoprzezswojąlekkomyślnośćdoprowadziłdoawariidwóchpancerników
