Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
donaprawdędobregoliceum.Aprzecieżtegochcesz,prawda?
Długachwilamilczenia.
–Marysiu...
–Tak.
–Tocosiędzieje?
Westchnięcie.
–Mamamusidłużejpracować.Jaopiekujęsięrodzeństwem.
Zostałomimniejczasunanaukę.
Elapodziesięciulatachpracywszkolepotrafiławyczuć,kiedy
uczeńjąokłamuje.Alewiedziałateż,żeczasamitrzebaodpuścić.Nie
naciskać.Jeślibędzieostrożnaitrochęjejsięposzczęści,toMarysia
wkońcusamadoniejprzyjdzieiwszystkoopowie.
–Rozumiem.Gdybyśpotrzebowałapomocy,przyjdźdomnie.Coś
wymyślimy.
–Dobrze.
–Marysiu?
–Tak.
–Jeślinapółroczeteocenysięutrzymają,tostraciszstypendium.
Dziewczynagwałtowniepodniosłagłowę.
–Cotakiego?Półrokuprzedkońcemszkoły?!
–Takiesązasady.
–Przecieżtotylkopółroku!
–Niejajewymyśliłam–powiedziałaEla.–Przykromi.Ale
nauczyciele,nietylkoja,chcącipomóc.Ipomożemyci!Samajednak
teżmusisztrochęsiępostarać.Rozumiesz?Niechceszprzecieższukać
nowejszkołynaostatniepółrocze,prawda?
–Tak.
–Proszę,totwojewypracowanie.
Dziewczynawzięłazapisanągęstokartkę.Zmarszczyłabrwi.
