Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
K.przystąpiłdostołunadzorcyiwyciągnąłrękę.Wciążjeszcze
przypuszczał,żenadzorcaujmieją,aletenwstał,wziąłokrągły,
twardykapelusz,któryleżałnałóżkupannyBürsmer,iobiemarękami
nasadziłgosobieostrożnienagłowę,jaktosięrobizwykleprzy
przymiarcenowychkapeluszy.
–Jakprostewydajesiępanuwszystko–mówiłprzytym
doK.-Więcmamysprawęzakończyćugodowo,myślipan?Nie,nie,
todoprawdyniemożliwe.Zdrugiejstrony,niechcęprzeztowcale
powiedzieć,żepowinienpanzwątpić.Nie,dlaczego?Panjesttylko
aresztowany,nicwięcej.Miałemtopanuoznajmić,zrobiłem
toiwidziałemtakże,jakpantoprzyjął.Natymnadzisiajdość
imożemysiępożegnać,zresztątylkonarazie.Przypuszczam,
żezechcepanterazpójśćdobanku.
–Dobanku?–spytałK.–Sądziłem,żejestemaresztowany.
–K.pytałzpewnąprzekorą.
Mimożejegorękaniezostałaprzyjęta,czułsięcorazbardziej
niezależnymodwszystkichtychludzi,zwłaszczaodkądnadzorcasię
podniósł.Igrałterazznim.Miałzamiar,nawypadekjeśliodejdą,
zbieczanimażdobramyizaofiarowaćimswojearesztowanie.
Dlategopowtóżyłjeszcze:
–Jakmogępójśćdobanku,skorojestemaresztowany?
–Achtak–rzekłnadzorcajużwdrzwiach–panmnieźle
zrozumiał.Panjestaresztowany,pewnie,aleniepowinnotopanu
przeszkadzaćwwykonywaniuzawodu.Iniepowinnotorównież
wpłynąćnacodziennytrybpańskiegożycia.
–Wtakimrazieniejeststrasznąrzecząbyćaresztowanym
-powiedziałKizbliżyłsiędonadzorcy.
–Nigdyniebyłeminnegozdania–odpowiedziałtamten.
–Wobectegozdajemisię,żeizawiadomieniemnieouwięzieniu
niebyłotakbardzokonieczne–rzekłK.ipodszedłjeszczebliżej.
Takżeiinnizbliżylisię.Wszyscyzebralisięterazwjednymmiejscu
przydrzwiach.
–Tobyłomoimobowiązkiem–rzekłnadzorca.
–Głupiobowiązek–powiedziałK.nieustępliwie.
–Byćmoże–odpowiedziałnadzorca–aleszkodatracićczas
natakierozmowy.Przypuszczałem,żechcepanpójśćdobanku.
Aponieważpanzważanakażdesłowo,dodam:niezmuszampana,
