Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Analogiajestwielceprawdopodobna!—Goebbelszatarłręce.
—Mamystuprocentowowiarygodneprzepowiednieorychłejśmierci
prezydentaRoosevelta.GdybyjeszczeStalinowiprzydarzyłosięcoś
niemiłego...Pracujemynadtym.—Wtymmomenciezorientowałsię,
żemożepowiedziećzbytwieleizmieniłtemat.—Alewłaściwie,
kochanaLeni,przybyłemwinnejsprawie.
—Zamieniamsięwsłuch.
Goebbelspochyliłsiękuniej,przezmomentLeniowionąłnieświeży
oddech.Poczułaobawę,żezechcejąpocałować,aleograniczyłsię
jedyniedotrzechsłów:„KatrinvonKünnick”.
LekkirumieniecprzemknąłprzeztwarzLeni.
—Och,Kati...Niewidziałamjejcałelata.—Popatrzyłauważniej
naministra.—Czyżbyśzmieniłupodobania,doktorku?
Terazzkoleizmieszałsięminister.
—Interesująmniejedyniejejaktualnelosy—rzekł.—Gdzie
moglibyśmyjąznaleźć?
—Ach,ztego,cowiem,przebywapodRavensbrück.
—Wobozie?
—Nie,wmajątkuhrabinyTottenhorst,uktórejjestdamą
dotowarzystwa.
—Tottenhorst?Czytoprzypadkiemniejejmężamusieliśmy
skrócićogłowępodwudziestymlipca?
—Ależnie!Generał,zmiłościdoFühreraiRzeszy,samhonorowo
popełniłsamobójstwo.
—Maszrację,wszystkojestkwestiąinterpretacji—odparł
Goebbelsiwstałzfotela.
—Dziękuję,bardzomipomogłaś.
