Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
AgnieszkaHałas:POSTRONIEMROKURW2010
Wiara,nadzieja,miłość
–Erinnieżyje–oznajmiłanioł.Jegogłosprzywodziłnamyślchińskie
dzwonki.–Zmarławczorajwieczorem.
Twarzmężczyznyrozjaśniłasięnadzieją.
–Więcwkrótcebędęmógłsięzniązobaczyć!
Aniołpotrząsnąłgłową.
–Przykromi,Jeremy,mamdlaciebiebardzosmutnąwiadomość.Twojążonę
zesłanonaDół.
Wydawałosię,żecieńpoddrzewaminadźwięktychsłówzgęstniał,astrumyk
szumiodrobinęciszej.
–Czymzawiniła?–spytałczłowiekpoprzeciągającymsięmilczeniu.
–Odebrałasobieżycie.
Mężczyznazrobiłruch,jakbychciałsięprzeżegnać,alezamiasttegoukrył
twarzwdłoniach.Gdypochwilijąuniósł,miałmokreoczy.Jednakjegogłos
brzmiałterazzupełnieinaczej.Zawzięcie,gorzko.
–Ażtakszybkowydajeciewyroki?Przecieżmusiałamiećpowód...Czy
sprawiedliwysędziawziąłpoduwagęmotywy?!
–NiekwestionujesięJegodecyzji!–upomniałgoMenariel.
–Darujsobie,dobrze?Darujsobiekomentarze!
–Jeremy,rozumiem,żetodlaciebietrudne–głoswysłannikaniebios
złagodniał.–Jeślichcesz,zostanę,żebysięztobąpomodlić.
–Nie.Proszę,zostawmnie.
Skinąwszyzezrozumieniemgłową,aniołrozpłynąłsięwpowietrzu.
***
Dorzeczywistościprzywróciłjąból.Czyraczejbrutalniewyrwałzprzyjaznejczerni.
Nieograniczałsiędojakiegośkonkretnegomiejsca,leczobejmowałcałeciało.Miała
wrażenie,żeraniąjątysiąceigieł.
6
