Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
zniewielkimiuszkodzeniamiciała.–Iokradasznasz
magazynkrwi,mógłdodać,alewolałzmilczeć.
–Askąd…–Griszaspojrzałnaniegokrzywo.–Skądten
pomysł?
Mężczyznauniósłwolnogłowęipopatrzyłmuprosto
woczy.
–Bopamiętam,Grisza,doskonalepamiętam,jak
tubyłem.
Griszasięwzdrygnął.Przeciekipamięcizdarzałysię
rzadko,bardzorzadko.Tobyłowręczniemożliwe.
–
Tyniczegoniepomnisz…!
[1]Niemożesz…–urwał.
Bufetwymówiłjegoimię.IMIĘ.
–Czyterazwreszciezaprowadziszmniedokogoś
ważniejszego?
***
–Nierozumiem,niedziałananiegoGłos–wybełkotał
Griszairzuciłszczupłegobrunetanakrzesło.Musiałbyć
naprawdęzszokowany,skoroośmieliłsięprzytargać
goażtutaj.Byliwbiurze,eleganckiejstrefie,doktórejnie
zapuszczałsięzjedzeniem.Dodziś.
ZaskoczonyichobecnościąOttozamknąłlaptop,splótł
dłonieispojrzałzzapotężnegobiurka.Jegowłosymiały
nieprzyjemny,niecorudawyodcień,abrwiirzęsybyły
takjasne,żeniemalniewidoczne.Alenajbardziejrzucały
sięwoczyżółtawo‑pomarańczowepiegiznaczącejego
twarz.
–Niedziała…Hm.–Ottowyprostowałsię
naskórzanymfoteluiwygładziłniewidocznązmarszczkę
naeleganckiej,jedwabnejkoszuli.Przezchwilęjegopalce
przebierałypoporęczyfotela.Wreszciewstałizbliżyłsię
zaskakującoszybko.Mężczyznawlekarskimfartuchu,
widzącto,ażzachłysnąłsięoddechem.Byłzachwycony.
–Próbowałemjakzwykle–zapewniałGrisza.–Aletym
razemcośjestnietak.
–Maszimię?–spytałodniechceniaOttoinachyliłsię
kuspoconejtwarzy.
