Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Rozdział1
Słońceleniwiewznosiłosięnadhoryzontem.Dzieńbył
bezwietrznyidośćciepły,niewystarczającojednak,
byuwierzyć,żewiosnajesttuż‑tuż.Dopierogdyujrzała
pierwszepąkimagnolii,Milenauśmiechnęłasiędosiebie.
Byłtobardzoprzyjemnywidok,odsłaniałabowiemprzy
tymrównebiałezęby,awlewympoliczkurobiłsięjej
małydołek.Milenabyłaatrakcyjnądziewczyną.Możenie
piękną,alezpewnościąściągałamęskiespojrzenia.
Itopomimodośćbanalnegostroju–obcisłychdżinsów,
czarnychpantofelkównaniewysokimobcasie
isztruksowejmarynarkiwychylającejsięspodskórzanej
kurtki.
Redakcja„Wiadomości”mieściłasięwcentrummiasta,
wmocnopodniszczonymbudynkuprzedwojennejwilli.
Jedynąjegoozdobą,opróczwątpliwejurodyneonu,była
właśnierosnącawpobliżuogromnamagnolia.Milena
obdarzyłająciepłymspojrzeniemipchnęłaciężkiedrzwi,
przepuszczającjakąśrozemocjonowanąstaruszkę.
Wholuzwolniłaautomatycznie.Wisiałotamwielkie
lustro,wktórymodbijałasięzgrabnadziewczynaoładnie
wykrojonychustachiniebieskich,dużychoczach.
Przeczesałapalcamiwłosy–miałynaturalny,bardzo
jasnyodcieńilekkowiłysięnaramionach–szybkim
ruchemzwinęłajewdłoniispięławluźnykok.
–Pięknydzień–zauważyłarecepcjonistka,wyłaniając
sięzzakontuaruzesporąstertąkorespondencji.
–Piękny,paniWandziu–zgodziłasięMilenairuszyła
donewsroomu.
Pracawlokalnejgazecienigdyniebyłaszczytemjej
marzeń,alewierzyła,żetoniezłypoczątekkariery.Dobre
tematyzdarzałysięturzadko,tewarteopisania,jeszcze
