Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Dzieckohospitalizowanewprawiekażdejchorobie,choćwróżnym
stopniu,doświadczatrzechpodstawowychobciążeńpsychicznych:lęku,
bóluiograniczeniaaktywności.
Lęk
Diagnozowanieiterapiabardzoczęstomogąmiećtraumatycznywpływna
dziecko,wzbudzająclękipoczuciezagrożenia.Odpowiadajązautratępo-
czuciabezpieczeństwa,zaufaniadopersonelumedycznego,niechęćdo
współpracywprocesieleczniczo-pielęgnacyjnym,atakżeobniżenienastro-
ju,poczuciewłasnejbezsilnościinasileniesięobjawówsomatycznych.Lęk
możemiećróżneźródłaiobejmowaćm.in.:lękprzednieznanym,przedigłą
czyprzedpowtórzeniemsięnieprzyjemnegobadanialubnawetwidokiem
osobywbiałymubraniu.Stopieńnasilenialękuuzależnionyjestodwieku
dziecka,jegodotychczasowychdoświadczeńorazwiedzynatematpodej-
mowanychczynnościdiagnostyczno-terapeutycznych.Specyficznymźró-
dłemlękuumałychdziecijestrozłąkazmatką-lękseparacyjny.
Choredziecko,podobniejakdorosłypacjent,stosujeróżnesposobyra-
dzeniasobiezlękiem,uruchamiająctzw.mechanizmyobronne:
ą
Wypieranie-dziecileczonewszpitalustarająsięwypieraćzeświado-
mościprzykreprzeżyciazwiązanezleczeniemipamiętaćtylkodobre
wydarzenia,np.zabawyzinnymidziećmi,interesującerozmowy,teatrzyk
wszpitalu,odwiedzinyśw.Mikołaja.
ą
Przemieszczenielęku-polegagłównienatym,żedzieciopowiadają
sobieodramatycznymprzebieguchorób,ciężkichdolegliwościach,
przykrychiniebezpiecznychzabiegach(werbalizacjawłasnegolęku).
Mówienieoźródleniepokojuczęstoprzynosiimulgę.
ą
Racjonalizacja-dziecipozostającewszpitalupodnosząwartośćtejsy-
tuacjiiobniżajązarazemwartośćsytuacjibyciapozaszpitalem(np.nie
muszęterazchodzićdoszkoły,otrzymujęprezentyodrodziny).
ą
Reakcjeupozorowane-szczególnieuchłopców,choredzieckozacho-
wujesięwtedywsposóbzaprzeczającylękowi,np.błaznuje.
ą
Zaprzeczeniechorobieiizolowaniesię-występujeudziecistarszych,
zwłaszczapoważniechorych.Zaprzeczaniechorobiepolegananieprzyj-
mowaniudowiadomościinformacjiochorobielubnawetnegowaniujej
istnienia.Dzieckoizolujesię,unikakontaktówzinnymi,wyłączasię
zrozmów,jestjakbynieobecne.Udziecimożnawtakiejsytuacjiobser-
wowaćchowaniegłowypodkołdrę,zamykanieoczu,gdymówisiędo
nich,odwracaniesiędościany.
ą
Ucieczkawfantazję-przybieraczasamiformętzw.fikcyjnychtowarzy-
szy.Dotyczytozwłaszczamłodszychdzieciowysokimpoziomieinteli-
gencji,leczonychzarównowszpitalu,jakiwdomu.Dzieckotworzy
wwyobraźninierealnąpostać,zktórąrozmawiaiktórejsięzwierza.
10