Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Czyonisobieniezrobiąkrzywdy?–zapytałNat,zanoszącsię
odśmiechu.
–Bądźspokojny;cosobotęwieczórwolnoimbićsiępoduszkami.
Takczysiakpowłoczkijutrobędązmieniane,więcmnietobynajmniej
niegniewa,żesięchłopcyrozgrzewająpokąpieli–rzekłapaniBhaer,
dobierającskarpetkidopary.
–Jakażtomiłaszkoła!–zawołałNat.
–Dziwaczna–odparłapaniBhaerześmiechem–alejakwidzisz,
niemęczysiętudziecisurowościąanizbytecznąnauką.Zpoczątku
zakazywałamtegofiglowaniawnocnychstrojach;alegdysiętonanic
zdało,weszliśmywtakiukład:cosobotęwwieczórwolnoimciskać
wsiebiepoduszkami,alezatowinnednimusząkłaśćsięspokojnie.
Zrobiłampróbęipowiodłasię;jakniedotrzymająkiedysłowa,nie
maswawoli;wprzeciwnymrazieodwracamzwierciadła,stawiam
lampywbezpiecznychmiejscach,poczymmogąfiglowaćdowoli.
–Toślicznypomysł!–rzekłNat.Brałagochętkatakżewziąć
udziałwtejbitwie,alenieśmiejącsięztymodezwaćpierwszego
wieczoru,zdalekasiętylkoprzyglądałożywionejzabawie.
TommyBangsstanąłnaczelenapastników,Demizaśbroniłswego
pokojuzszaleńcząodwagąiszybkozasobąukładałpoduszki,wmiarę
jakbyłyciskane,więcnareszciepozbawieniamunicji,rzucilisię
chłopcy,byjąodebrać.Nieobeszłosiębezkilkudrobnychwypadków,
aleniktniezwracałuwaginato;każdydawałiodbierałgłośnerazy
zniezmąconąwesołością,apoduszkilatałyjakbygrubepłatyśniegu.
NakoniecpaniBhaer,spojrzawszynazegarek,zawołała:
–Dosyćtego!Dalej,dołóżek!Któryzwasnieusłucha,dostanie
karę!
–Jakażtokara?–zapytałNat,zaciekawiony,cosięstanie
zprzestępcą,którynieulegnietejochmistrzynidziwacznejwprawdzie,
aleprzejętejdobrempowszechnym.
