Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ada​li​bógnieda​wa​łem!–od​parłdrugigłos.
–Więcwamukradli.Jeszczelepiej.Potostoiciejak
wie​chawsto​dole?
Za​trza​snąłdrzwiiwy​szedłzczwo​ra​ków.
Zanimpo​go​niłyzczte​rechustpo​bożneży​cze​nia:
–Bodajcięnajjaśniejszepioruny!Bodajbyśręceinogi
pokręcił!Bodajciętakpośmierciczartnosił!Bodajbyś
oślepł!
Pomimoszczerościtychżyczeńrządcazdrówicały
sta​nąłnaswymganku.
Zczworakówwyszedłpastuchistróż,adążąc
kuobo​rom,wy​le​waliresztężółci.
–Apiesprzeklęty!Siedemskórbyzczłowiekaobdarł
ijeszczebyłobymumało.Niechnopaniumrze,
toweźmiezapłatę.Będziemuzawszystko!Niech
nosta​rejniesta​nie,psamigosy​no​wiec[2]wy​szczuje.
–Astarapo​dobnoźle–mó​wiłlo​kaj.
–Nie​długona​szejmęki.Prze​pę​dzimyprzy​błędę.
–Onżepo​dobnoteżkrewnysta​rej.
–Przypisałsiędobogaczki.Złaskiwzięła,bozdychał
zgłoduzmatką.Ateraz,jaksięwypasł,panaudaje.
Sy​no​wiecgoniecierpi!Schud​niebe​stiaprędko,jaktrzeba
bę​dzienachlebza​ro​bićsa​memu,za​miastnamiorać!
Zniknęlizawęgłem.Wczworakach,wstancjipisarza
igu​mien​negoroz​le​głasięteżroz​mowa:
–Dalibógzamknąłem!Tenłotrpewniełże,bylemieć
oka​zjędoła​ja​nia.
–Dia​bełgonosiwtakipsiczas–do​dałgu​mienny.
–Pewniesięwcaleniekładł,inosięwłóczyłodMarcysi
doMałgosi.Porządnyczłowiek,jaksięwdzieńnapracuje,
śpijakkamień,alejaksięktonaszpiegaiszelmęurodzi,