Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kolegę,żebyrozsunąłzamekuWnastępnejchwilibrewponownie
powędrowałanapozycję„zdziwiony”u
–Jakimcudemudałowamsięwyciągnąćjąztegościeku,nie
łamiącwszystkichkończynikręgosłupanadokładkę?
WorekskrywałciałokobietyuCiemnewłosyprzetykanebyłyczer-
wonymipasmamiu„Pocałowanaprzezpłomień”–skojarzyłomusię
bezsensuuMiałaokołotrzydziestulat,spokojnątwarzibyłakom-
pletnie,choćniezbytelegancko,ubranauNanadgarstkupolicjant
dostrzegłcienkąbransoletkęzdwukolorowymsupełkiemu„Złoto?
Srebro?Cholerawie,aleładne,więcraczejbudziłobyzaintereso-
waniepotencjalnegozłodzieja,ajednakzostało”–pomyślału
–Dopierozacząłemdyżur,atujużzaproszenienamiejsce
zbrodniuZastarysięrobięnatezabawyu
Rogowskiodwróciłgłowęwstronęznajomegogłosuu
–Witam,prokuratorzeu
–Cześć,Szymonieu
–Cosięstało,żeprzyjechałeśosobiście,zamiastnormalnieza-
dzwonić?
ProkuratorPiotrSoblazrobiłskwaszonąminęu
–Uznałem,żejakzaliczęwyjazdnapoczątku,tomożezaże-
gnamryzyko,żebędęmusiałgdzieśjechaćpóźniejuZawszetotro-
chęspokojuu
–Żebyśniezapeszyłu
–Apozatymdowiedziałemsię,żetotyiBartekdostąpiliście
zaszczyturozwiązaniadlamnietejzagadkiiniemogłemsię
oprzećprzyjemnościspotkaniazwamiu
–Staregomisianasztucznymiód,naprawdę…
–Cowiemy?–Prokuratorzwróciłsiędolekarza,wciążpochy-
lonegonadworkiemzciałemu
8
