Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.Ogólnezasadytrasowaniadróg
19
determinujemożliwościuzyskaniaokreślonegoprzebiegutrasydrogowejwplanie
sytuacyjnym.
Wtradycyjnympodejściudrogiwplanieskładasięzodcinkówprostych
ielementówkrzywoliniowych.Odcinkiprostestanowiąnajkrótszepołączenie
dwóchdowolnychpunktów,jednakwpraktycemusząbyćstosowanełączniezele-
mentamikrzywoliniowymi,gdyżtylkowtensposóbmożnauzyskaćodpowiednie
dopasowanietrasydoograniczeńterenowychwprzypadkuobszarówintensywnie
zurbanizowanychlubuprzemysłowionych(rys.1.4),jakteżograniczeńwpostaci
bardzourozmaiconejrzeźbyterenu.
Potencjalnietrasaprostoliniowawchodziwgręjedyniewterenierówninnym,
przyjednoczesnymbrakuwspomnianychograniczeń,jednaktakiprzebiegtrasy
maszeregwad,gdyżjestnieciekawypodwzględemestetycznym,monotonny
imęczący,jakteżzachęcającykierowcówdojazdyznadmiernąprędkością
[Stypułkowski,1984].
Rys.1.4.Przebiegtrasydrogowejwwarunkachograniczeńterenowych
(źródło:www.dlr.de)
Ztegopowoduwtrasowaniudrógniezbędnejeststosowanieelementówkrzy-
woliniowych.Najbardziejrozpowszechnionymelementemkrzywoliniowymjestłuk
kołowy,którysłużydozaokrągleniazałamaniatrasymiędzydwomaprzecinający-
misiękierunkamiprostoliniowymi.Wprzypadkumniejszychpromieniłukówlub
wceluzłagodzeniaprzejściazprostejwłukkołowy,cojestistotnewprzypadku
dużychprędkościruchupojazdów,stosowaniejedynieprostychiłukówkołowych
możebyćniewystarczające.Dlategotrzecim,powszechnieużywanymelementem
geometrycznymwtrasowaniudrógtzw.krzyweprzejściowe.