Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI:
Stylekierowania-przeglądliteratury
KatarzynaMagdalenaRozbejko
UniwersytetEkonomicznyweWrocławiu
Email:katarzyna.rozbejko@ue.wroc.pl
STRESZCZENIE
Każdykierownikjestistotnympodmiotemzarządzaniazasobamiludzkimi,asam
proceskierowanialudźmistanowikluczowyelementzarządzaniazasobamiludzkimi
(ZZL).Kierownikwwysokimstopniudecydujeolosieorganizacji.Toonpoprzez
posiadanieokreślonychcechosobowościowych,kwalifikacjijestwstanieprzekonać,
poprowadzićpozostałychuczestnikóworganizacjidozmian,którewefekciedadzą
pożądanyskutek.Określonezachowaniakierowniczeuzależnionewdużymstopniuod
preferowanegostylukierowania.Niniejszapracaprzedstawiawybranestylekierowania,
któremiałyznaczącywpływnakształtowaniesięwszystkichpozostałychstylów.
SzczegółowoprzedstawionopierwsząkoncepcjęstylówkierowaniaR.LippitaiR.White’a,
siatkęstylówkierowaniaR.Blake’aiJ.Mouton’aoraztrójwymiarowąkoncepcję
J.Reddina.
Słowakluczowe:styl,kierowanie,stylkierowania
1.WSTĘP
Przezwielelatzasobyludzkiejakonajważniejszyelementorganizacjiniebyły
właściwiedoceniane.JeszczewXVIIIiXIXwiekuwwieluprzedsiębiorstwachpracownik
traktowanybyłinstrumentalnieipostrzeganyjakotrybwwielkiejmachinerii,która
przynosiłazyskkapitalistom.Zarobkinapoziomieminimumsocjalnegozapewniały
jedyniezaspokojeniepodstawowychpotrzeb.Dodziśpodejściedozasobówludzkich
przeszłodługądrogęewolucjipoprzezróżneszkołyimodelezarządzaniado
upodmiotowienia
pracownika.
Ponieważczłowiekposiadazdolnośćuczeniasię,
postrzeganiaiwykorzystywaniazdobytegodoświadczenia,stałsięcennymelementem
wieluprocesówsprawczychwodmiennychdziedzinachżycia,zwłaszczajakojednostka
biorącaudziałwfunkcjonowaniuprzedsiębiorstwa.Współczesnykierunekzarządzania
zasobami
ludzkimi
zmierza
do
przekształceniazasobówludzkichwfundament
organizacji,posiadającyodpowiedniepostawy,kwalifikacjeikompetencje,będący
zarazem”siłąnapędową”rozwojuprzedsiębiorstwa[1].
Wraz
z
pojawieniem
się
wielkich
korporacji
o
złożonych
systemach
gospodarowania,musiałyzmienićsięstrukturyimetodyorganizacyjne.Pociągałotoza
sobązmianęformalnegoispołecznegostatusukierownikaopartegonainnymniż
wdawnychorganizacjachautorytecie.Typkierownikanadzorcy,opartynaautoryteciesiły
irozkazodawstwastajesięcorazmniejpopularny[2].
Gruntownezmianystylówkierowaniawostatnichdziesięcioleciachbyłyprzedmiotem
zainteresowańbadaczywróżnychkrajach.Jużwlatach1958do1973R.Tannenbaum
orazW.SmidtbadaliweFrancjistylekierowaniawprzemyśleiwyciągnęliwnioski,styl
5