Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
–Zejdźciezmostunatęstronę–dobiegłazniekształconaprzez
megafonkomenda.
Poczułam,żeEryksztywnieje.Nanieszczęściebyliśmybardzo
dosiebiepodobniidlategoprzyszedłnamdogłowytensampomysł
–natychmiastspojrzeliśmywstronęprzeciwległegokrańcamostu.Ale
gdybyśmynawetuciekliglinom,zostalibyśmybezsamochodu
imusielibyśmyiśćwzdłużtorówdonastępnegomiasteczkaalboprzez
lasdonastępnegomostu.Wdomuzpewnościączekałabyjużnanas
policja,boBrianiTiffanywydalibynas,chcącratowaćswojąśrednią
ocen.Anajgorsze,żetatapowiedziałby,żebardzozdenerwowałam
mamę,bopozwoliłamjejmyśleć,żezostałamporwana,anietylko
aresztowana.
PozatymmusiałamzostaćzTiffany.Coprawdaniejawpakowałam
jąwkłopoty,botoonaprzyszładomnie,proszącsięonie.Zdrugiej
jednakstronyniemiałabyich,gdybymsięniezgodziła.ABrian
napewnojąoleje.Jużposłuchałpoleceniagliniruszyłpopodkładach
kolejowych,zostawiającTiffanyprzyzimnej,metalowejbarierce.
Pewnieliczyłnato,żezwolniągozadobrezachowanie.Nie
oczekiwałamwsparciazestronyEryka,alepoBrianiespodziewałam
sięczegoświęcej.
WyjęłamzdrżącejdłoniTiffanykubekzpiwemiodstawiłam
gowrazzmoimnadrewnianypodkład.Gliniarzpewnieitakjuż
podejrzewał,żepiliśmy,aległupiobyłobyiśćostentacyjniezpiwem
wręku.Objęłamjąramieniem.
–Chodź.
–OBoże,oBoże,oBoże,oBoże.
PoszłyśmyzaErykiem.NagleTiffanywyciągnęłazkieszeni
komórkęiwcisnęłaklawisz.
–Dokogodzwonisz?Doswojegoadwokata?–Pomyślałam,
żemałyżarcikmożejąrozweseli.
Nietymrazem.
–OBoże!–wykrzyknęła.–Mamo–zapiszczaładosłuchawki.
–Nicminiejest,wszystkowporządku,alemamproblem.Musisz
