Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
elokwentnymmężu,któryodczasudoczasudopuszczałbydogłosu
swążonę.Powinien,jakona,chętnieczytaćpowieściedukacyjne
iksiążkipodróżnicze,delektowaćsięjajkaminamiękkowszklance
izradościąspędzaćczasnałonienatury.Wniedzieletenidealny
mężczyznapowinienudawaćsięzeswąmałżonkąroweremnad
JezioroCzterechKantonówwefrankfurckimLesieMiejskim,
awieczoremchodzićzniądokinematografuAlemanniaprzy
GłównymOdwachu,zmiejscamidlaośmiusetwidzów.Wjego
eleganckimfoyerznajdowałysięczteryfilary.Zamontowanonanich
oświetlenieiobudowanometalowymiramamiorazmatowymszkłem.
Annabyławtymefektownymfilmowymrajudopierodwarazyod
jegoponownego,uroczystegootwarciapowielkiejprzebudowie,na
którezaproszenibyliJohannIsidorimadameBetsy,atakżewszystkie
znakomitościmiasta.
AnnamarzyłaodomkuwSeckbach,nawiejskimprzedmieściu
Frankfurtu.Ogródmiałbyćwystarczającodużydlatrojgadzieci,doga,
jakiegomiałBismarck,iłaciategokota,któryjakpowszechnie
wiadomo,przynosiszczęście.Zamierzałapoprosićmęża,bypod
potężnąjabłoniąpostawiłławeczkęipomalowałjąnazielono.
Wsłonecznedniprzyszłapanidomuchciałatamłuskaćgroch,apo
skończonejpracydziergaćnadrutachskarpetynazimę.
Victoria,któranawetniepotrafiłasobiewyobrazić,żekiedykolwiek
wyjdziezamąż,niemówiącjużourodzeniudzieci,słuchałajej
szczególnieuważnie,gdyobietakniepodobnedosiebieprzyrodnie
siostryodmalowywałysobieprzyszłość.Mimotonajczęściejzamykała
oczy,jakbyniemogłaznieśćbezbóluobrazówmieszczańskiejidylli.
Zcichymwestchnieniem,jakiemogłabywydaćuwięzionaMaria
Stuart,gdywswoimlochuwspominałaszczęśliweżycieweFrancji–
wwykonaniuVictoriiwestchnienietobrzmiałorównierozdzierająco–
mówiła:„Mojamałamieszczaneczkawfartuchu”.
Annateżznałanapamięćtekstswojejroli.
–Umieszczanwiadomoprzynajmniej,czegosięmożnaspodziewać
–odpowiadałazakażdymrazem,poczymobiezVictoriąwybuchały
takimspontanicznymśmiechem,jakbytakrótkascenkafaktyczniebyła
tylkosłownąigraszką.
