Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dwudziestu–rzekłMikuś.Iuśmiechającsię,dodał:–Po-
dobamisiętenpomysł.Prawdęmówiąc,możemypokazy-
waćcięnietylkowcyrku,równieżwkabaretach,anawet
wtelewizji.
–Będzieciemoimimanagerami.Jaksiępostaracie,
zarokzamieszkamywewspaniałejrezydencjizpięknym
ogrodem.Dośćjużmamciasnychbloków–zamiauczał
Czaruś.–Alemusiciespełniaćwszystkiemojezachcian-
ki.Zaczynamyodtego,żeoddziśzajmujęsalon,awy
przenosiciesiędosypialni–zarządziłiwskoczyłnafotel.
–Niebędziemymusielipracować–ucieszyłsięMi-
kuś.–Czytoniecudowne,kochanie?
–Świetnypomysł.–Nineczkateżsięuradowała.Za-
razjednakzmarszczyłaczołoizapytała:–Ajeśligonam
odbiorą,wezmądobadańipokrojąwlaboratorium?
–Niemogągonamodebrać.
–Mogą.Itopodbylepretekstem.Wystarczy
,żeuzna-
ją,iżjakomutantmożestwarzaćpowszechnezagroże-
nie.Naukowcyzdolnisądowszystkiego–oświadczyła
zprzekonaniem.
Ledwieskończyła,kotzjeżyłsię,spojrzałniepewnie
nawłaścicieli,poczymczmychnąłnaswedawnelegowi-
skoizwinąłsięwkłębuszek.
Odtamtejporyniepowiedziałanisłowa.
