Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Noidźdotegosklepu–powiedziałazdenerwowa-
naNineczka.–Boinamprzegryziegardła–dodałaze
strachem.
–Przegryziesz?–spytałMikuś.
–Jakniebędzieciegrzeczni,zrobięto.
–Tyszantażysto!–Mikuśzatrząsłsięzoburzenia.–Wy-
rzucęcięzdomu–zagroziłiostentacyjnieotworzyłdrzwi.
–Chceszmniewyrzucić?–zdziwiłsięCzaruś.
–Tak.Itozaraz.
–Dlaczego?
–Jesteśbezczelny
,aroganckiizawielewymagasz.Za
chwilęcięzwiążę,wpakujędosamochoduiwywiozęza
miasto.Alboutopięwrzece.
–Spróbujsiędomniezbliżyć...–fuknąłkot,pokazu-
jącpazury
.
–Nineczko,podajmizimowerękawiceistarykożuch.
Iszalik,bymmógłowinąćtwarz...
–Czekajcie–tongłosuCzarusiazmieniłsięniedo
poznania–przecieżmożemyżyćwprzyjaźniiświad-
czyćsobieusługi.Wybędzieciemniekarmić,obsługiwać
ispełniaćwszystkiemojekaprysy
,awzamianzapewnię
wamżycienawysokimpoziomie.Wystarczy
,żewypoży-
czyciemniedocyrkudwa,trzyrazywtygodniuidzięki
temuzarobiciekupęszmalu.Każdyprzyjdziezobaczyć
kotaznającegorachunekróżniczkowy
.
–Rachunekróżniczkowy?Aktosięnatympozna?
Wystarczy,żebędzieszgadałpoludzkuiliczyłdo
14
