Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
gozakołnierz,ibiłpogłowie,takżeupadłzemdlony.Aletam-
tędyprzyszlichłopi,podnieśligoizabralidonaszejwsi,aksi-
ądzposzedłdoCamaldoli.Towidziałamitowammówię.Teraz
dwóchSaracinescówzabiłodwóchPagliuców.
Przestałamówić,ajejpobladłeręcenaciągnęłychustęna
głowę,bobyławkościele,gdziegłowakobietypowinnabyćna-
kryta.
–Czyprzyznajeszsiędotego,comówitadziewczyna?–za-
pytałkapral,zwracającsiędoIppolita.
–Toprawda,żewczorajpopołudniupobiłemFrancescaPa-
gliucę.
–Czyprzyznajeszrównież,żezabiłeśgodzisiaj,wtymko-
ściele,tymnożem?DonTebaldozeznaje,żewidział,jaktozro-
biłeś.
Młodyksiądzpodniósłsięnacałąswojąwysokość,ajego
jasnespojrzenieprzykułosiędopółprzymkniętychoczuTebal-
da.PrzezkilkasekunddobreoczyIppolitazmierzyłysię
zezłymspojrzeniemTebalda.
–Czyzeznałeś,żewidziałeś,jakzabiłemtwojegobrata?–
zapytałwkońcuIppolito.
–Tak,ipowtórzęmojezeznaniawodpowiednimczasie–
odpowiedziałTebaldo,spokojnie.
AlepodpoświatączystejiwzniosłejniewinnościIppolita,
któramilczącozadawałakłamsłowomTebalda,powiekitego
drugiegoopadałycorazbardziej,ażspojrzałwdół.
–Czyprzyznajesiępan,żegozabił?–zapytałponownieka-
pral.
–Niezabiłemgo.
–Wtakimraziemusiszkonieczniewiedzieć,ktotozrobił,
jeśliniety–powiedziałżołnierz.–Kościelnymówi,żejakiśczas
temuwysłałeśponiegochłopca.Tenczłowiekjestmartwyod
niedawna,jakstwierdzilimoiludzie.Musiałeśbyćwkościele,
kiedyzostałzabity,imusiałeświdziećczłowieka,którytozro-
bił.
Ippolitoniewidziałdokonanegoczynu,alewidziałmor-
dercę.Trudnobyłobyodpowiedziećwjednejkwestii,niewspo-
