Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Życietwójuściskzamocny
Pisaniesłównieważkich
senkrótkiiniespokojny
najazdobrazówprzeszłości
donajmniejszegoszczegółuznanych
jakbymtwarzprzyjegotwarzytrzymała
szukającwniejucieczki
mijajnocy
zktórąniemamporozumienia
(
Wobjęciachświata
,Zap,s.29)
„Uściskzżyciem”jest„zamocny”,alenie„zbyt
mocny”,jakbyłowcześniej.Pisaniełączysięzesnem
(innąrzeczywistością)i„najazdemobrazówzprzeszłości”
(pamięcią).Pisanienierozjaśniaciemności,niepokojów,
lęków,nieprzywracapamięci,uświadamiabrak
porozumieniazsamymsobą,zwłasnąprzeszłością–z
dziejamiwłasnymi,„któreżyjąwnasnieodczytane”.
Ponownie,przywołującwiersz
Zacząć
,możnadodać,
żejesttokoniecznośćnanowo„zdobywaniaprzeszłości”,
choć„wydawałasięnamprzeżyta/szczelnieopakowana
własnymczasem”.Nakońcuutworupadajednakkolejne,
jakżeznamiennepytanie:„Czywracamyodmienieni?”.
Mówienieosobie,o„dziejachwłasnych”wsztucejest
zarazem„sztukądystansu”,azatemodmiennego
spojrzenianasiebie;jakpisałJosifBrodski,sztukauczy
„prywatnościludzkiegoistnienia”,dziełosztukinatomiast,
„zwłaszczaliteratura,awszczególnościwierszzwracają
siędoczłowieka
tête-à-tête
,nawiązującznimproste
bezpośredniestosunki”66.Opowieśćosobieznacznie
bardziejniżmonologiemczywyznaniemokazujesię
dialogiem.Jesttodialogmiędzy„ja”ainnymi,między
„ja”aodmiennym„ja”(gdyżiwtakichdialogowych
relacjachmożnapostrzegaćautobiografizm67),wreszcie
jesttodialogmiędzyżyciemasztuką.
Wiersz
Zacząć
kończypytanie:„Czywracamy
odmienieni?”.Zdobywanieprzeszłości,oznaczające
autorefleksję,jestzatemwyprawąwinnąprzestrzeń,
skądpowracasięodmienionymlubnie.Wkońcowej
metaforzeposzukiwałabymwskazówkipozwalającej
spojrzećnapisarstwoJuliiHartwigprzezpryzmatkategorii
przestrzennych.Spacjalnametaforykaiodniesienia
