Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Powyższypassuswdużejmierzetłumaczyprzyjętąwksiążce
strukturęrozważań.
s.166in.;W.Wróbel,A.Zoll,Polskieprawokarne.Częśćogólna,Kraków
2010,s.380in.;Ł.Pohl,op.cit.,s.308in.Niecoinaczejroleteprzed-
stawiająsięuautorówreprezentującychnurtwyodrębnianiaformwinyw
postaciachwinyumyślnejiwinynieumyślnej.Unichbowiemfunkcjąbłędu
codookolicznościstanowiącejznamięczynuzabronionegojestniemożność
przypisaniawinyumyślnej–taknp.L.Gardocki,Prawokarne,Warszawa
2011,s.139.Por.równieżA.Marek,Prawokarne,Warszawa2009,s.149,
gdzieautoruznał,iżzaliczaniebłęducodookolicznościstanowiącejzna-
mięczynuzabronionegodookolicznościuchylającychwinęjestuzasadnione,
gdyż:fl(...)błądtakimożebyćzawinionyalboniezawinionyipowodować
wpierwszymwypadku–odpowiedzialnośćzatypnieumyślnyprzestępstwa,
jeżelijestprzewidzianeprzezustawę(art.8KK)”.Chociażbędziejeszcze
mowaotejkwestiiwstosownymfragmencierozważań,tojużwtymmiejscu
wskażmy,żeprzedstawioneprzezA.Markauzasadnieniejawisięjednakjako
nieadekwatne,bowiemwyłuszczonawnimargumentacjawżadnejmierze
nieczynitrafnympoglądu,wmyślktóregobłądcodookolicznościstanowią-
cejznamięczynuzabronionegonależałobyzaliczaćdookolicznościuniemoż-
liwiającychprzypisaniewiny.Cowięcej,argumentacjataunaoczniawłaśnie
nietrafnośćtegopoglądu.Wskazującnamożliwośćpociągnięciaczłowieka
doodpowiedzialnościkarnejztytułunieumyślnegopopełnieniaczynuzabro-
nionego,przeczyonabowiemtezieoekskulpującejrolirozważanegobłędu.
Nieulegaprzecieżnajmniejszejwątpliwości,żeiodpowiedzialnośćkarna
ztytułunieumyślnegopopełnieniaczynuzabronionegobazowaćmusina
ustaleniu,żeczyntenzostałprzezsprawcęzawiniony.Słowem,jeśliodpo-
wiedzialnośćtamiałabybyćmożliwa-czemuoczywiścieniesposóbzaprze-
czyć–tobłądcodookolicznościstanowiącejznamięczynuzabronionego
niemożeuniemożliwiaćprzypisaniawiny.Mówiąckrótko,jeślibyrozwa-
żanybłądczyniłniemożliwymjejprzypisanie,toiodpowiedzialnośćkarna
ztytułunieumyślnegopopełnieniaczynuzabronionegobyłabyniemożliwa–
wszak,jakpowiedziano,ionabazujenaustaleniu,żezachowaniesięsprawcy
byłozachowaniemprzezeńzawinionym,co,jakwiadomo,jestkonsekwencją
przyjętychwpolskimprawiekarnymdwóchwzajemnieuzupełniającychsię
założeń:pierwszego,żeodpowiedzialnośćkarnajestodpowiedzialnościąza
popełnienieprzestępstwa,idrugiego,żeprzestępstwemjesttylkozawinione
zachowaniesięjegopodmiotu(nullumcrimensineculpa).Elementarnein-
formacjenatemattychzałożeń,azwłaszczadrugiegoznich,znaleźćmożna
jużwpodręcznikowejliteraturzeprzedmiotu–zob.np.A.Marek,op.cit,s.
98-99;J.Warylewski,op.cit,s.102;T.Dukiet-Nagórska,(w:)T.Dukiet-
Nagórska,S.Hoc,M.Kalitowski,O.Sitarz,L.Tyszkiewicz,L.Wilk,Prawo
karne.Częśćogólna,szczególnaiwojskowa,Warszawa2010,s.42in.;
W.Wróbel,A.Zoll,op.cit.,s.314inast.;L.Gardocki,op.cit.,s.9-10oraz
52in.;J.Giezek,(w:)M.Bojarski,J.Giezek,Z.Sienkiewicz,Prawokarne
materialne.Częśćogólnaiszczególna,Warszawa2012,s.88in.;Ł.Pohl,
op.cit.,s.272in.
10
