Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Namiestniczkapatrzyłananiązewspółczuciem.
–Musiałamopuścićswojąojczyznętrzyrazy
–powiedziała.–ZostałamwysłanadoFrancji,
doHiszpanii,anastępniedoSabaudii.Francuskidwórjest
wspaniały.Słyniezesztukiikultury.Spodobacisię,daję
słowo.SposobnośćsłużeniakrólowejFrancjitodlaciebie
znakomitaszansa.Nielekceważjej.Iktowie,może
pewnegodniaznowusięspotkamy,moja
lapetite
.–
Woczachnamiestniczkipojawiłysięterazłzy.Widać
było,żerobiładobrąminędozłejgry,byułatwićAnnie
pogodzeniesięznakazami.–Takwięc,napiszę
dotwojegoojca–stwierdziłaszybko–iprzekażę,żejego
prośbazostałaspełniona.Aterazidźsięprzygotować.
Tytakżemożeszwysłaćmulist,wktórymnapiszesz,jak
bardzocieszyszsięzeswojegoszczęścia.
Annawracałaciężkimkrokiemdoswejkomnaty.
Wszystkopodrodzeprzypominałojej,żewkrótceopuści
wspaniałeiznajomemiejscategopięknegopałacu.
Najgorszezaśbyłoto,żezostanieodsunięta
odnamiestniczki.Miałaochotępłakaćizłorzeczyć
naojca.Niewierzyła,żeksiężniczkaMariaoniąprosiła.
Dlaczegomiałabyprosićokogoś,kogonigdyniepoznała?
Toojciecprzechwalałsięnią–ijejsiostrąMarią,Bóg
raczywiedziećdlaczego–aksiężniczkadałasię
przekonać,byprzyjąćjenasłużbę.
Naszczęściefraucymerbyłpusty,więcrzuciłasię
nałóżkoizalałałzami.Później,gdyjużsięwypłakała
iobmyłatwarz,napisaładoojca,zgrzytajączębami.
Trudnobyłookazaćmuwdzięczność,biorącpoduwag
fakt,żezrujnowałjejżycie.Jedyne,oczympotrafiła
myśleć,toonieuchronnymrozstaniuznamiestniczką.
